ΕΚΔΟΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2020
ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ
- Κάρολος Ντίκενς, Δύο εικόνες της Ρώμης, μετάφραση: Γιάννης Παλαβός (σειρά: Τα άστεγα)
Οι Εικόνες από την Ιταλία (1846) συγκεντρώνουν τις εντυπώσεις του Ντίκενς από την περιήγησή του στην Ιταλία το διάστημα 1844-1845. Το απολαυστικό αυτό οδοιπορικό αποτυπώνει, με τη γνώριμη κομψότητα και δεξιοτεχνία του Ντίκενς, την εξαθλίωση των πόλεων και το κάλλος της ιταλικής υπαίθρου, αλλά και τον θαυμασμό του συγγραφέα για την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας. Δύο από τα γοητευτικότερα κείμενα των Εικόνων από την Ιταλία, αντλημένα από την παραμονή του Ντίκενς στη Ρώμη, σταχυολογούνται σε αυτή την έκδοση: το πρώτο υμνεί την ευφρόσυνη φρενίτιδα του ιταλικού καρναβαλιού, ενώ το δεύτερο καταγράφει έναν δημόσιο αποκεφαλισμό στο κέντρο της πόλης. Τα δύο αποσπάσματα, που διαβάζονται σαν αυτόνομα διηγήματα, δεν συνιστούν μόνο μια πολύτιμη μαρτυρία για τη Ρώμη της εποχής διά χειρός Ντίκενς, αλλά συνάμα κερδίζουν τον αναγνώστη με την καλαισθησία, το χιούμορ και το λεπτό τους ύφος, εφάμιλλo των καλύτερων σελίδων του σπουδαίου Άγγλου πεζογράφου.
- Αργύρης Χιόνης, Ο λαβύρινθος και άλλες αθησαύριστες ιστορίες, προλογικό σημείωμα – σχόλια: Κυριάκος Ραμολής, επίμετρο: Γιώτα Κριτσέλη (διηγήματα)
Τα κείμενα του Αργύρη Χιόνη, που δημοσιεύονται στην παρούσα έκδοση, αναδύθηκαν στο φως ύστερα από έρευνα σε διάφορες βιβλιοθήκες και στο Αρχείο του συγγραφέα, που φυλάσσεται στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Διακρίνουμε τρεις ομάδες κειμένων: «καθαυτό» διηγήματα, αυτοβιογραφικά κείμενα και πορτρέτα ομοτέχνων. Τα όρια μεταξύ τους ωστόσο είναι ρευστά, ενώ μια παιγνιώδης διάθεση χαρακτηρίζει τα περισσότερα κείμενα αποτελώντας τρόπον τινά συνεκτικό στοιχείο.
- Ρέυμοντ Κάρβερ, Εκεί που είχαν ζήσει, μετάφραση – επίμετρο: Άκης Παπαντώνης (ανθολογία ποιημάτων)
Ευρέως γνωστός στο αναγνωστικό κοινό για τα διηγήματά του, ο Κάρβερ έχει αφήσει ποιητικό έργο εξίσου σημαντικό με την πεζογραφία του. Η παρούσα έκδοση αποτελεί μια αντιπροσωπευτική ανθολογία από το σύνολο της ποιητικής του παραγωγής.
- Κώστας Κουτσουρέλης, Η κόρη μου – William B. Yeats, Προσευχή για την κόρη μου (μετάφραση: Κώστας Κουτσουρέλης)
Τι φέρνει ο ερχομός ενός παιδιού στον κόσμο; Πώς το μεγάλωμά του αλλάζει τη ματιά μας στα πράγματα; Πώς εμπρός στις συνεχείς του μεταμορφώσεις αλλάζουμε εντέλει οι ίδιοι; Η «Κόρη μου» του Κώστα Κουτσουρέλη είναι το χρονικό αυτής της αλλαγής, το ποιητικό ημερολόγιο μιας χρονιάς από τον ερχομό της νέας ζωής ως τα πρώτα της βήματα. Στο ίδιο βιβλίο, μεταφρασμένη από τον Κώστα Κουτσουρέλη, η «Προσευχή για την κόρη μου» του William B. Yeats, ποίημα γραμμένο κι αυτό για τον ερχομό ενός παιδιού και κορυφαία στιγμή του δημιουργού του, είναι ένας αναστοχασμός επάνω στις αντίδρομες έννοιες του κάλλους και της καλοσύνης, της επηρμένης διάνοιας και της οικείας γαλήνης.
- Walter Benjamin, Νο 13: Εξήντα πέντε θέσεις για τα βιβλία και τις πόρνες, το γράψιμο, την κριτική, τους σνομπ και την επιτυχία, μετάφραση-επίμετρο: Κώστας Κουτσουρέλης (αφορισμοί)
Συνεχιστής της «εριστικής» παράδοσης ενός Λίχτενμπεργκ ή ενός Σοπενχάουερ, ανάμεσα στους αποφθεγματογράφους του 20ού αιώνα ο Walter Benjamin κατέχει θέση ξεχωριστή. Το βιβλίο αυτό περιέχει μια επιλογή από τους περιβόητους αφορισμούς του, οργανωμένη γύρω από το σημαδιακό «Νο 13»: Εξήντα πέντε θέσεις για τα βιβλία και τις πόρνες, το γράψιμο, την κριτική, τους σνομπ και την επιτυχία.
- Αλεξάντρ Γκριν, Ιστορίες από την Γκρινλανδία και άλλους τόπους, μετάφραση από τα ρωσικά – επίμετρο: Βιργινία Γαλανοπούλου (ανθολογία διηγημάτων)
Οι ιστορίες του βιβλίου εκτυλίσσονται στην Γκρινλανδία, τη φανταστική ήπειρο που έπλασε η δημιουργική γραφή του Γκριν, όσο και σε άλλους τόπους. Κοινό χαρακτηριστικό των ηρώων είναι η αδυναμία τους να συμμορφωθούν με τις κοινωνικές συμβάσεις και με τον ρόλο που αυτές υπαγορεύουν, ενώ ενίοτε έρχονται σε ανοιχτή ρήξη με τη συμβατική λογική. Μέσα από αυτές τις ιστορίες υπαρξιακής αγωνίας ο αναγνώστης ανακαλύπτει την ξεχωριστή, πολυεπίπεδη γραφή του Γκριν.
- Arno Schmidt, Μαύροι καθρέφτες, μετάφραση – επίμετρο: Γιάννης Κοιλής (μυθιστόρημα)
Στο πρώτο μέρος των Μαύρων καθρεφτών (1951) ο αφηγητής διασχίζει με το ποδήλατό του χωριά της Κάτω Σαξονίας και περιγράφει έναν κόσμο δίχως ανθρώπους – έχει προηγηθεί ο Τρίτος Παγκόσμιος πόλεμος. Σαν νέος Ροβινσώνας κατασκευάζει ένα σπίτι και οργανώνει την καθημερινή ζωή του. Συχνά ο αφηγητής, χαρακτηριστικός τύπος μισανθρώπου, εκδηλώνει με κάθε τρόπο την απέχθειά του για τον πολιτισμό που χάθηκε. Η ερωτική του ιστορία με μια ακόμη επιζήσασα δεν έχει ευτυχές τέλος· παρά τις στιγμές χαράς και ερωτικής ευωχίας ανάμεσά τους, η κοπέλα αποφασίζει να συνεχίσει το ταξίδι της και να εγκαταλείψει τον τελευταίο άνθρωπο.
Χάρη στο στοχαστικό στοιχείο αλλά και τη μορφολογική τόλμη της γραφής του –το μυθιστόρημα συνδυάζει την περιπλάνηση και ένα εντελώς ιδιαίτερο λεξιλόγιο με στοχασμούς για το τέλος του πολιτισμού– ο Σμιτ έχει κατακτήσει μια ξεχωριστή θέση στην ιστορία της νεωτερικής γερμανικής λογοτεχνίας. Δεν είναι τυχαίο ότι τον συνέκριναν με τον Τζαίημς Τζόυς, τον Χανς Χέννυ Γιαν και τον Άλφρεντ Ντέμπλιν.
- Μιχάλης Μακρόπουλος, Ελένη Κοφτερού, Άρης
Ένας άποικος στον Άρη επικοινωνεί με τη σύντροφό του στη Γη· τα μηνύματά τους είναι ύμνος στη ζωή και συνάμα βύθιση στη μοναξιά, καθώς εκείνος χάνεται όλο και πιο πολύ στην ερημιά του πλανήτη ενώ αυτή νιώθει να τον χάνει. Η δική του φωνή (του πεζογράφου Μιχάλη Μακρόπουλου) και η δική της (της ποιήτριας Ελένης Κοφτερού) συνομιλούν και συμπληρώνονται σ’ ένα ξεχωριστό αφήγημα, ποιητικό και στοχαστικό.
- Θεόδωρος Εσπίριτου, Το παιχνίδι της Άγρας (μυθιστόρημα)
Με φόντο μια ρημαγμένη Ευρώπη, ο Μάρλοου, ερευνητής της Υπηρεσίας Εξιχνίασης Σκοτεινών Υποθέσεων, επιβιβάζεται σε ένα τρένο με προορισμό την Άγρα, αποδεχόμενος μια ανυπόγραφη έκκληση βοήθειας. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής κάποιοι συνταξιδιώτες θα του αποκαλύψουν δύο ασύνδετα γεγονότα, έναν διπλό φόνο και ένα τηλεοπτικό παιχνίδι που παίζεται και μαγνητοσκοπείται στον τόπο του τελικού προορισμού. Ωστόσο, τα δύο γεγονότα δεν συνιστούν παρά μόνο την άκρη του νήματος που οδηγεί σε έναν λαβύρινθο εικασιών όπου το είναι και το φαίνεσθαι συγχέονται. Παρακολουθούμε ένα παιχνίδι αριστοτεχνικά οργανωμένο στο επίκεντρο του οποίου βρίσκεται ένα κυνήγι με παίκτες που υποδύονται τους ρόλους του θύτη και του θύματος ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο; Ο αναγνώστης οδηγείται εντέλει στην έξοδο, όταν με την τεχνική του ντόμινο θα αποκαλυφθεί μια αποτρόπαιη πλεκτάνη.
Μοναδικό αντίβαρο στη ζοφερή πραγματικότητα της Άγρας αποτελεί η αγάπη.
- Άννα Γρίβα, Τα ζώα θεοί
Στις ιστορίες του βιβλίου οι αλήθειες άλλοτε λυτρώνουν και άλλοτε συντρίβουν. Τα παιδικά μάτια γίνονται ενήλικα, για να μπορέσουν να καταλάβουν, ενώ οι ενήλικες επιστρέφουν στην πρώτη αθωότητα στην προσπάθειά τους να βρουν μια ταυτότητα πριν από το τραύμα. Τα ζώα, αιλουροειδή, πουλιά και έντομα, μεσολαβούν, θεραπεύουν ή συντροφεύουν αόρατα, σαν μικροί θεοί. Κι όταν δεν υπάρχουν ζώα, παίρνουν οι άνθρωποι τη θέση τους: κυνηγοί ή θηράματα, λαβωμένοι ή έτοιμοι να γευτούν τις ομορφότερες νύχτες.
- Νίκος Φρατζέτης, Η χαρτοπετσέτα (ποίηση)
- Χρίστος Παπαγεωργίου, Βαρύ χαρτί. Ποιήματα 1977-2014 (ποίηση)
- Γιώργης Μανουσάκης, Τα Ποιήματα 1967-2007
Τόμος Α΄. Οι δημοσιευμένες συλλογές
(φιλολογική επιμέλεια: Αγγελική Καραθανάση-Μανουσάκη) - Γιώργος Αλισάνογλου, Κυψέλες (ποίηση)
- Ρήσος Χαρίσης, Θάλασσα εσωτερικού χώρου (ποίηση)
- Αριάδνη Καλοκύρη, Χώρα αναμονής (ποίηση)
- Ουρανία Κουνάγια, Δώρα με αναστολή (ποίηση)
- Σοφία Περδίκη, Το αιώνιο αίνιγμα (ποίηση)
- Πέτρος Πολυμένης, Και με την ελάχιστη υγρασία θ᾽ανθίζουμε (ποίηση)