Άφησες το νιο σου το κορμί στην πέτρα ριζωμένο, του Οδυσσέα ζητώντας τον κατάπλου.
Των πειρατών της Τυρρηνής για να γλιτώσει το μαύρο μπαϊράκι, προσταγή… την πλώρα στ’αδιέξοδο διέταξε να σύρουν.
Εκεί στων Λαιστρυγόνων το νησί, δέλεαρ, στήνεις του πόθου την παγίδα.
Κόλπο τελέσφορο.
Πέτρες ολάκερα βουνά και ιαχές και θόρυβος βαρύς, να πνίξουν τα κατάρτια κρυμμένοι στη αφάνεια.
Στον πάταγο της θάλασσας και στο πελώριο κύμα, απτό συρμό των καραβιών, Εκείνος μπόρεσε μονάχα να στεριώσει.
Ο Φοίβος Σταμπολιάδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Καποδιστρικό Πανεπιστήμιο και Μέσα Επικοινωνίας στο Πάντειο. Έλαβε μεταπτυχιακό τίτλο στο Τμήμα Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου του Lancaster. Ασχολείται τα τελευταία 20 χρόνια με την φωτογραφία. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και την Κύπρο. Έργα του έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό Φωτογράφος και στον ιστότοπο ifocus.gr. Διηγήματα του έχουν δημοσιευτεί στα ηλεκτρονικά περιοδικά λογοτεχνίας monocleread.gr, tovivlio.net και hartismag.gr. Αγάπα τα μακρινά ταξίδια με την μοτοσυκλέτα, μελετά λογοτεχνία, ψυχολογία και βυζαντινή αρχαιολογία. Ασχολείται με το σχέδιο και την χαρακτική.