Μια γοητεία
ιμερική
“η πόλις”
Α. Εμπειρίκος
ιστορίες από το
ωραίο έπος
των
παιδιών
Ποιος είναι εκεί; Όχι, όχι, κανείς, τίποτε. Μόνον δυο ταξιδιώτισσες, τίποτε άλλο.
Έπειτα ακούστηκε ο πάταγος που κάνει η καρδιά όταν σκιρτάει και οι έρωτες ξύπνησαν. Ο Λι πληρώνει για τα κορίτσια του. Πρόκειται για τα καλύτερα της συνοικίας και είναι ζήτημα αν τα ομορφότερα από αυτά ξεπερνούν τα δεκαέξι καλοκαίρια.
Ποιος είναι εκεί; Όχι, όχι, τίποτε, μόνον δυο ταξιδιώτισσες, δυο ισορροπιστές,
ένα σπάνιο είδος πουλιών ας πούμε και τίποτε, τίποτε.
Μαζί τους ο Λι ταξιδεύει στ’ αδειανά ποτάμια της πατρίδας του. Μαζί τους ο Λι το καλό, εκείνο παιδί της πρώτης του νιότης, κερδίζει για λίγο την δροσιά ενός χαμένου καιρού. Έπειτα αποκοιμιέται μες στην αγκαλιά τους και τα όνειρά του πλημμυρίζουν από άλλες ζωές και άλλους κόσμους. Και ο Λι μεταμορφώνεται στο παιδί που κατακτούσε κάθε τόσο το Πεκίνο, που ξερνούσε τις άλλες του ζωές εμπρός στους καθρέφτες μιας αίθουσας με σπασμένα κάτοπτρα.
Ποιος είναι εκεί; ‘Όχι, όχι, κανείς και τίποτε.
Τις νύχτες οι αισθήσεις μας οξύνονται, όλα πυροδοτούνται από μια μυστικά αιτία.
Όχι, όχι, τίποτε.
Ο Λι δεν πιστεύει σε τίποτε. Όταν στέκει στην είσοδο του μαγαζιού του, αγγίζει μηχανικά το μπορ του καπέλου του. Όλος ο κόσμος μυρίζει τ’ άνθη της πορτοκαλιάς, όλη του η ζωή εκείνο το φανταστικό πλοίο που αναχωρεί απόψε χάρη στην πιστή και ακούραστη ναυτοσύνη. Κάποιος του ζητά φωτιά, ένας άλλος τον πλησιάζει με ένα φουστάνι κάπως ξεθωριασμένο, χρώματος πικρής σιένας. Το πνεύμα της ζωής τον αφήνει αδιάφορο, έτσι, διαμορφωμένο από τις συνήθειες θεατρίνων ή ακροβατών. Το πεπρωμένο του ταξιδιού καλά χαραγμένο προσμένει στον μέσα κόσμο των χεριών του.
Και τι δεν πουλά το μαγαζί του γέρο Λι. Αλετροπόδια, μισοδιαλυμένους κινητήρες, είδη ομορφιάς για τα κορίτσια της γειτονιάς, ομοιώματα των αγαλμάτων της Πιάτσα Νοβόνα, φτιαγμένα αυτήν την φορά από τ’ αυθεντικότερο υλικό του ήλιου σε διαστάσεις μικρών, ταπεινών ηλιοτροπίων.
Ποιος είναι εκεί, ποιος; Όχι, όχι, τίποτε, μονάχα δυο ταξιδιώτισσες ,πράγματα του μύθου.
Ο κύριος Λι θα σας δεχθεί απόψε. Φροντίστε να τηρήσετε την ώρα, να είστε ακριβής, ο κ. Λι συνιστά ένα πολύ ενδιαφέρον άτομο, φτιαγμένο από αυθεντική πορσελάνη. Τα μάτια του γεννήθηκαν πεθαμένα. Μην λησμονήσω, θα ‘ταν χρήσιμη από πλευράς σας η αποστήθιση ορισμένων εδαφίων, επειδή ο κύριος Λι μιλά με αινίγματα. Ας πούμε πως διαθέτει την ποιότητα του πατέρα Μπράουν, ενός διάσημου ιερωμένου με παροιμιώδη έφεση στα πιο παράξενα συμπεράσματα. Ο κύριος Λι θα σας δεχθεί απόψε.
Ανάμεσα σε τούτη την νύχτα και στο αύριο δεν χωρά τίποτε, τίποτε.
Θα περάσουν χρόνια ώσπου να εξηγηθεί το φαινόμενο του κυρίου Λι. Ως τότε, ας αρκεστούμε στις φωνές των κοριτσιών που τραγουδούν ομορφότερα από θεές. Και στην υπόσχεσή του πως θα συνεχίσει να εμφανίζεται ανέκφραστος, στο βάθος του μαγαζιού του στην 42η οδό. Μια κλεισμένη ψυχή αηδονιού υπόσχεται, μια γη καλυμμένη από τα μυστικά των ωκεανών.
Δεν έχω να πω τίποτε άλλο για τον κύριο Λι. Όσα ειπώθηκαν εδώ βρέθηκαν ακέραια, σαν τιμαλφή, ανάμεσα σε κορίτσια, υφάσματα, ενσφράγιστες λαβές, λυχνάρια. Κηροστάτες.
Πράγματα που κρατήθηκαν στην ζωή με απέραντη και παντοτινή φροντίδα κύριε Λι.
Απόστολος Θηβαίος