Α΄. Ο εφιάλτης της ζωής
Θυσιάζομαι όλο και περισσότερο. Για μια μπουκιά ψωμί, για μια σπιθαμή γης, για να μεγαλώσουμε μιαν αυτοκρατορία, για το πετρέλαιο, το σίδερο και το χαλκό. Τελικά, οι πραγματικές αιτίες των πολέμων δεν είναι καν αιτίες των σφαγών. Η σφαγή περιέχει εντός της την αληθινή της αιτία.
Από τη μια άκρη του κόσμου στην άλλη, οι άνθρωποι σκοτώνονται μεταξύ τους. Φαντάζομαι πως έχουν λόγους. Άραγε, είμαι ο μόνος που δεν είναι τρελός; Οι συντροφικότητες σκότωσαν τον έρωτα και την αγάπη. Όσο αυτό προχωρεί, τόσο πιο τρομακτικό γίνεται. Δεν φοβάμαι πραγματικά, ή δεν φοβάμαι μόνο. Αυτό που με παραλύει είναι η αηδία.
[Σελ.29]
Β΄. Η εποχής της οργής
Η ιεραρχία έχει ανατραπεί: την εξουσία κατέχει ο πιο συμβατικό, ο πιο κομφορμιστής, ο λιγότερο διανοούμενος, ο λιγότερο εραστής της αλήθειας.
[Σελ.54]
Γ΄. Είμαστε όλοι μας Ιώβ.
Πιστεύω στο Διάβολο… Η ιστορία δεν μπορεί να εξηγηθεί αν λείψουν οι δαίμονες, και θεωρώ σπουδαίο τέχνασμα του Σατανά το ότι δεν εκδηλώνεται πια μ’ αυτό τον τρόπο, διότι αν πιστεύει κανείς στο Διάβολο, πιστεύει στο Κακό με Κ κεφαλαίο και αμύνεται, αφού δεν υπάρχει πια σατανάς.
[Σελ.64,65]
Δ΄. Τα τείχη της άγνοιας
Δεν ξέρω τι να πιστέψω πλέον, και με το να αναρωτιέμαι έχασα τον ύπνο μου.
Είχε δίκιο αυτός ο μηχανικός που μου έλεγε να πιστεύω στα μαθηματικά και στην τεχνική. Ένα κτίριο ή μια γέφυρα, ακόμα και να είναι χίλιες φορές πιο άσχημα από το Μπωμπούρ, δεν μπορούν να σταθούν αν δεν έχουν χτιστεί σε στέρεες βάσεις, με γνώση και τεχνική που είναι οι μόνες οι οποίες δεν μπορούν να διαψευσθούν. Αν έλεγαν ψέματα, θα γκρεμίζονταν τα πάντα. Δεν πιστεύω πλέον παρά μόνο τους τοίχους που στέκονται.
Αυτό με καθησυχάζει λίγο. Γιατί, αν υπάρχει κάποια βάση αλήθειας αρκετά σοβαρή στην τεχνική, θα πρέπει να υπάρχει αλήθεια στο ανθρώπινο πνεύμα, που μπορεί να πραγματωθεί και στις άλλες εκδηλώσεις και δημιουργίες του πνεύματός μας.
[Σελ75,76]
Ionesco - Η ελεγεία ενός παράλογου κόσμου – Ροές, 2007
Μετάφραση: Μίρκα – Μαρία Σκάρα