-Yours till death – Judah-
-I must wait a few days before seeing you. You are too
momentous; but remember it is idolatry, not indifference-
– I will never sell you for a piece of silver. I’ll buy you back with red drops, when you go away. I’ll keep you in a casket – I’ll bury you in the garden – and keep a bird to watch the spot – perhaps my pillow’s safer –
Τα παραπάνω «σπαράγματα» γραφής της Dickinson δεν αποτελούν βέβαια στίχους ποιημάτων της. Για λόγους οικονομίας του χώρου, αδυνατούμε να παραθέσουμε αυτές τις επιστολές εν συνόλω. Ωστόσο, ακόμα κι αν τα όρια μεταξύ ποιημάτων κι επιστολών της είναι δυσδιάκριτα , δε θα ήταν, φρονούμε, αρμόζον, να χωρέσει ένας στίχος σ ‘ένα νόημα απόγνωσης τόσο σοκαριστικό. Χρειάζεται ένας ειρμός που να σου παρέχει την ελευθερία του φιλόξενου κάδρου μιας ολάνοιχτης σελίδας, ώστε άνετος να πλαταγίζεις, χωρίς να νοιάζεσαι για τη συμπύκνωση της αγωνίας σου σε μια αποσταγμένη ποιητική στροφή. Χρειάζεται να φλυαρήσεις αρκετά, στολίζοντας τον «προσκεκλημένο» σου Απόντα, μέχρι ν’ αγγίξεις την τέλεια ερωτική βλασφημία: Έτσι η «Κυρία» Dickinson πουλάει κι αγοράζει την, από καιρό εξιδανικευμένη άσαρκη, αποστεωμένη κι αποσταμένη, Αγάπη της.
Χειρότερα:
Ως άθυρμα, ως παίγνιο την ξεκοκαλίζει και φτάνει στο σημείο, να την… κρύβει, να τη μουμιοποιεί, και να τη θάβει στον κήπο μ’ ένα πουλάκι πάνω στη βίγλα για το κερασάκι αυτής της τούρτας, που ασφαλώς, δε δύναται να μας «ρίξει» σε ρομαντικές ντρίπλες ενδοτισμού, ώστε να τη λυπηθούμε… Πόσω μάλλον, για να κοιμάται εκείνη στο μαξιλάρι της εν ειρήνη ενώ, ενδελεχείς διατριβές μεταξύ φιλόδοξων Λογίων, θ’ ανταλλάσσονται στα Πανεπιστήμια, μελετώντας το έργο και τον βίο της.
Το σοκαριστικό για εμάς, που αποτελεί την επιτομή του ερωτικού ονείδους (ασέλγειας, ντροπής, βλασφημίας και μη χορταίνοντας συνώνυμα που δυνάμεθα να γνωρίζουμε), είναι το ότι χρησιμοποιεί τη λέξη “buy” προκειμένου να πάρει πίσω το αγαπημένο της Υποκείμενο, καταδεικνύοντας τον ανίερο τρόπο συναλλαγής κι όχι τόσο το είδος της συναλλαγής αυτής, αφού το ύψιστο Αγαθό γι’ αυτήν, όπως διαρκώς διατυμπανίζει, η Αγάπη της δηλαδή, υπόκειται σε αγοραπωλησία. Σαφώς, πάλι, δε θα καταπιούμε την πεπονόφλουδα, με τ’ ασημικά και τις κόκκινες σταγόνες της, εκείνες του ανταλλάγματος… Γνωρίζουμε ότι ωραία υπονοεί το αίμα της … καρδιάς της φυσικά, αλλά κι εμείς, ως πείσμωνες εραστές της γραφής της να! Μέχρι κι αιμορραγούντα πέταλα «μοστράραμε» για φωτογραφία! Αυτό δεν απαλύνει βέβαια, τις κάτωχρες, υποσυνείδητες συσχετίσεις της περσόνας της, τύπου, ” silver”, Judas”, “buy”,”idolatry” λέξεις, μιας διανοητικής σφαίρας διαταραγμένης ενοχικά, καθολικά, κάθετα προτεσταντικά, κι ευτυχώς, μακριά από ‘μάς, πολιτισμικό-φιλοσοφικά, εφόσον έχουμε μια, ευκρινέστερη αγαπητικά, εκδοχή, για την ανταλλαγή των υπέρτατων αγαθών. Έτσι ελπίζουμε τουλάχιστον.
Η αδυναμία μας στην οπιώδη γραφή της Dickinson εντέλει, είναι καθοριστική ακόμα κι όταν ναρκαλιεύουμε τους απομαγευμένους της προτεσταντισμούς: Είναι η εκδίκησή της, η εκδίκηση μιας μοναχικής λύκαινας για τη στέρηση ενός αληθινού, δούναι-λαβείν, η οποία, προτίμησε να βυθίσει την εξιδανίκευση, στην τεχνητή απόλαυση της αμαρτίας αντί να την εξωραΐσει, ώστε να την κάνει, ιδεατή και αιώνια. Κάθε ποθούμενος ιδεαλισμός της, εδώ, παραπαίει… Έτσι, καταλήγει να καθιστά την Έλλειψη, μια επένδυση … ειδωλολατρικού τύπου, προχωρώντας ακόμη μακρύτερα: Μεταλλάσσοντας τα αρχέτυπα Προδοσίας, ηδονίζεται να εκβιάζει τον απρόσιτό της, Άλλον, βάζοντάς τον, αρχικά ανυποψίαστο, ν’ αναμετρηθεί σ’ ένα άνισο κυνήγι μαγισσών, με όλα τα φονταμενταλιστικά της στερεότυπα, φευ!
Αποτίνοντας παρόλα ταύτα, τιμές στην απόλυτη κλίση της υπέροχης μεταιχμιακής ποιητικότητας, μιας μοναστικής Χάριτος, της Emily Dickinson, για ένα βασανιστικό πάθος γραφής, απαράμιλλης γοητείας, τρυφερά,γλαφυρά, θα την αποχαιρετήσουμε:
Κυρίες μου, Κύριοι, «Κυρία» Dickinson, από τους παραδεισένιους Κήπους της καρδιάς σας, συνηθίζουν να ρέουν αφειδώς, αιμάτινα πέταλα από την άδολη παιδικότητά σας έως τις πολύ ιδιοτελείς αισθηματικές σας εξάρσεις.
Το λατρεμένο μας Πουλί σας, η Ποίηση βέβαια, Επιστρέφει, αλλά σημαδεύει σαν μπούμεραγκ μόνον εσάς, αν δεν πετύχει εν τω μεταξύ, στο Δόξα Πατρί κανένα χριστιανό, τον Άπιστό σας, Άλλον. Καληνύχτα Κυρία, ο Παράδεισος, δυο αιώνες τουλάχιστον, μπορεί να περιμένει. Καλή αντάμωση Κυρία “in a more golden light”, στο πυρ των Ψυχών μας. Χειροφίλημα. Τα Σέβη μου.
In a serener Bright,
In a more golden light
I see
Each little doubt and fear,
each little discord here Removed.
[…]
Susie’s alibi
”Distance—is not the Realm of Fox
Nor by Relay of Bird
Abated—Distance is Until
thyself, Beloved.”
1155
Η Ξένια Πολίτη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε μεταξύ άλλων, υποκριτική και θέατρο. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έλκεται από τον Λόγο σε όλες του τις εκφάνσεις. Τα δύο πρώτα της θεατρικά έργα «Τέρμα» κι «Εφιάλτης η ελπίδα», κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Βακχικόν» ενώ άρθρα της, δημοσιεύονται κάθε μήνα, σε λογοτεχνικά και πολιτικά sites όπως και σε περιοδικά.