ΣΚΗΝΕΣ ΤΥΠΙΚΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ
[Μικρά καθημερινά δαγκώματα]
Στο κρεβάτι μου
φιλοξενώ έναν σκορπιό
Κάθε βράδυ ροκανίζει τα πόδια μου
(αυτός λέει πως φιλάει τα χέρια μου)
Το πρωί βρίσκω σημάδια
από πολλά μικρά δοντάκια
Ακολουθεί ένα σύστημα δαγκώματος
μια παραλλαγή της «γλώσσας» Μπράιγ
Με τον καιρό συνήθισα
δε δίνω πλέον σημασία
Με απορρόφησαν νέα δαγκώματα
Τώρα τα οστά μου
κρατούν τη λιγοστή σάρκα μου
[Σελ.16]
ΣΚΗΝΕΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
[Οι γάτες των ποιητών είναι άτυχες]
Έχω δει με τα μάτια μου
ποιητές να παίρνουν αγκαλιά
τα σχιζοφρενικά συμπράγκαλά τους
και να βουτάνε
από γέφυρες
από ταράτσες
από πεζοδρόμια, κυρίως από πεζοδρόμια,
στο εσωτερικό κενό της ύπαρξής τους
Συνήθως πηδούν την ώρα
που η σημαία υποστέλλεται
Η σημαία της πατρίδας
Η σημαία του αφέτη
Η σημαία τους
Πίσω στο σπίτι
οι γάτες τους τούς περιμένουν
τρεις μέρες συνήθως
Μετά αντιλαμβάνονται το μάταιο του πράγματος
ψελλίζουν ένα «γαμώ την τύχη μου»
και βροντούν την εξώπορτα πίσω τους
[Σελ.37]
ΑΜΑΡΤΩΛΕΣ ΣΚΗΝΕΣ
[Ο Χειμώνας είναι μια άλλη ιστορία]
Ο Θεός ζητάει βοήθεια
κάθε απόγευμα, το καλοκαίρι,
κάπου μεταξύ οκτώ με εννέα η ώρα
Συνήθως τότε καταφεύγει στις παραλίες
των γυμνιστών στην Αντίπαρο, στην Ανάφη
στο Δεσποτικό. Κυρίως στο Δεσποτικό
– δεν είναι τυχαίο, όλοι αυτοί οι τάφοι –
Ο Θεός κάθε απόγευμα το καλοκαίρι
ζητάει βοήθεια και οι άσπλαχνοι
άνθρωποι του την αρνούνται
[Σελ.55]
Βαγγέλης Αλεξόπουλος - Σκηνές καθημερινότητας του κόμη Αλέξιου Ντε Λα Βέγα - Οδός Πανός, 2019