Μιχάλης Βάκρινος | Ένα ποίημα

© Edward Steichen

Ω! απαλή του ονείρου αύρα που στολίζεις
το κύμα των λυτών μαλλιών της σαν κοιμάται
γαλήνια τα βλέφαρα της να θροΐζεις
μη φοβάται.

Θα πλάσω όμορφες εικόνες να θυμάται!
Και όταν λυθεί από του ύπνου την κλωστή
θα με κοιτάξει και έτσι χαμογελαστή…
Μη με ξυπνάτε.

Παράλληλο όνειρο, σε όνειρο μπλεγμένο
Σαν τον κισσό να ήταν δεμένο έτσι το σώμα
εκείνης, πάνω μου φαντάζομαι, σωπαίνω

ως την αυγή. Κ’ όταν το φως σκορπά στο χώμα
τις βραδινές ευχές, το σώμα διψασμένο
τα μάτια κλείνει μπας και ζήσει λίγο ακόμα.

 


Ο Μιχάλης Βάκρινος γεννήθηκε στην Αθήνα to 1984. Μεγάλωσε και κατοικεί μόνιμα στο Καματερό Αττικής, με ένα μικρό διάστημα 5 ετών που έζησε στην Καλαμάτα, όπου και ολοκλήρωσε τις σπουδές του πάνω στην Διοίκηση και την Οικονομία.Έχει εκδώσει δυο ποιητικές συλλογές , την πρώτη το 2014 με τίτλο «Απροσδιόριστα ψυχής κομμάτια» και την δεύτερη το 2016 με τον τίτλο «Νούς νεκρός εν τη γενέσει του» και οι δυο από τις εκδόσεις Διάνυσμα. Σκόρπια ποιήματα και σκέψεις του περιπλανιούνται ελεύθερα σε διάφορα περιοδικά και ιστοσελίδες.