[Paul Valéry | Κονσέρτο για εγκέφαλο μόνο] Κάπου-κάπου αισθάνομαι, φόρτσα μαγιά στο κεφάλι μου φυσερό, όλο το γούστο μιας ηδονής να σκέφτομαι για να σκέφτομαι, όλη τη γεύση του καθαρού σκέπτεσθαι…να σκέφτομαι σαν το χάλασμα και τ’ ανάπιασμα ενός ελεύθερου κολυμβητή, σε ένα νερό χωρίς αισθητή θερμοκρασία, να σκέφτομαι με συνείδηση πως δεν είναι παρά μορφές φυσικές της δύναμής μου να σκέφτομαι, χωρίς πιστεύω στη συμμόρφωση αυτών των σχημάτων – σε μια πραγματικότητα, στις βεβαιότητες, σε προβλέψεις και δήλες ζάρες, στις εφαρμογές, στη χρησιμοποίηση κτλ. Αυτών των μεταμορφώσεων…