ΠΡΩΤΗ ΠΡΑΞΗ
Α.
ΈΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ
γ’ Ο Αγών
ΕΩΣΦΟΡΟΣ Άνθρωπε
ΚΑΪΝ Πνεύμα;
ΕΩΣΦΟΡΟΣ Άνθρωπε θνητέ!
ΚΑΪΝ Ποιός είσαι;
ΕΩΣΦΟΡΟΣ Άρχοντας Πνευμάτων.
ΚΑΪΝ Και τ’ αφήνεις;
Και περπατάς στο χώμα, με το χώμα μας;
ΕΩΣΦΟΡΟΣ Γνωρίζω το χώμα, νιώθω τη σκέψη του,
όπως νιώθω τη δική σου.
ΚΑΪΝ Χα! Γνωρίζεις τη σκέψη μου, εσύ!
ΕΩΣΦΟΡΟΣ Όλοι όσοι αξίζουν να έχουν δική τους νόηση,
την ίδια σκέψη γέννησαν. Μιλά εντός σου το
αθάνατο σου κύτταρο.
ΚΑΪΝ Αθάνατο;
Για ποιό «αθάνατο» μιλάς;
Το Δέντρο της ζωής το χάσαμε από
αφροσύνη του πατέρα μου.
Το Δέντρο της Γνώσης, από απληστία της
μάνας μου, συλλήθηκε πριν την ώρα του –
και ο καρπός τους θάνατος.
Τί αθάνατο μου λες;
ΕΩΣΦΟΡΟΣ Σε γέλασα. Σε απάτησαν, θα ζήσεις.
ΚΑΪΝ Και τώρα ζω. Μα ζω για να πεθάνω.
Όχι πως κάτι μέσα μου εχθρεύεται το θάνατο.
Τίποτα δεν τον αντιμάχεται – εκτός
από μια λύσσα για ζωή, μια έμφυτη ορμή,
τυφλή, μια ακατανίκητη σιχαμερή
προσήλωση στη ζωή,
που απεχθάνομαι όσο μ’ αηδιάζει
και η φύση μου – μα που όσο κι αν
καταφρονώ, δεν δύναμαι να ξεπεράσω.
Κι έτσι ζω.
[Σελ.31,32]
Λόρδος Βύρων - Κάιν – Bibliotheque, 2013
Μετάφραση: Μίνως Βολανάκης