…ΚΙ ΕΣΥ ΟΥΡΑΝΕ, ΚΛΕΦΤΗ, πού είναι οι κεραυνοί σου; Χαμογελάς και με κοιτάζεις. Μα εγώ χάνομαι στα στεφανωμένα με κραυγές όρη. Είναι κραυγές αητών που πετούν ψηλά, μην τυχόν και φανεί το δάκρυ τους. Ένα δάκρυ που ματώνει την αυγή σου, ουρανέ. Μια ανοιχτή πληγή, που εκείνη κρατά ανοιχτή. Γιατί δεν θέλει την ψεύτικη γιατρειά σου, κλέφτη ουρανέ. Γιατί το ματωμένο δάκρυ του αητού είναι η ομορφιά της, ουρανέ. Βλέπω, κοιμάσαι στην αγκαλιά της σιωπής…
Μα οι κραυγές της στοιχειώνουν τα όνειρά σου, ουρανέ. Αυτό το φως έγινε ατσάλι που οι ασκιανοί το φοβούνται. Ρίξε το βλέμμα σου στ’ αστέρια. Το σκοτάδι σε κρύβει συνωμοτικά για να γεννήσεις την κραυγή που θα ξυπνήσει τους κεραυνούς ερήμην του ουρανού.
Είναι περίεργο πως το κρασί είναι άλικο, το αίμα είναι άλικο, πως το άλικο στα όνειρα θα πει πως κάτι θα ’ρθει γρήγορα. Η κραυγή από το δάκρυ του αητού έγινε επιτέλους κεραυνός και έσκισε τα νωχελικά πέπλα των καλοκαιρινών οριζόντων.
Χτυπάτε τα τύμπανά σας, όρη. Είναι ώρα να ξυπνήσουν οι δροσουλίτες που πάντα θα ’ρχονται καβαλάρηδες και θα παίρνουν πίσω τα κάστρα που έπεσαν με την προδοσία του εφιάλτη.
…Το μέλλον είναι αυτό που κάπου αλλού, είναι παρελθόν και εμείς δεν το γνωρίσαμε ακόμη.
H Όρσα Δρετάκη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών. Έχει εκδώσει τα βιβλία: Το Άλικο Μπλε (Γαβριηλίδης 2016). Τότε που το σκοτάδι και το φως αγαπήθηκαν (Γραφομηχανή 2015). Στο θρόισμα του φεγγαριού (Γαβριηλίδης 2013). Το μπαχάρι της αυγής (poema 2013). Χάιδεψε ο άνεμος το φως (Βόλος 2011).
Έχει δική της περιοδική στήλη «Λέξεις πίσω από τον μύθο», στην εφημερίδα Χανιώτικα Νέα. Από το 2013 μέχρι σήμερα έχουν δημοσιοποιηθεί 56 άρθρα της.