Τα πόδια σου Cecile, έχουν ανασηκωθεί, θέλουν κάτι να μου πουν, να μου αποκαλύψουν ίσως κάτι! Χορεύεις Cecile, με πόδια που γυρίζουν, με πόδια από άσπρο σατέν, με πόδια μέσα σε μάλλινες κλωστές και μεταξωτές κορδέλες.
Όταν χορεύεις Cecile τα πόδια σου γυρίζουν τόσο γρήγορα, όπου νομίζω ότι είναι δυο μεγάλα λευκά σύννεφα, δυο αγαπημένα σώματα, σαν τα άνισα φωτεινά αστέρια των εκπλήξεων του ορίζοντα.
Χορεύεις Cecile με το βελούδο. Σε σκάλες, σε φτερά, σε πούπουλα.
Χορεύεις μόνη μέσα σ’ ένα χορό περιπάτου. Ένα ολόκληρο χειμώνα χορεύεις με γυμνό το λαιμό. Μια ολόκληρη άνοιξη χορεύεις ντυμένη με σώμα. Χορεύεις επίμονα Cecile χωρίς διακοπή, ελεύθερη από κάθε ξένη επαφή.
Χορεύεις με τα μάτια κλειστά στο χρώμα της οπαλίνας. Χορεύεις χωρίς ρούχα πάνω στο βελούδινο στήθος ενός μεταξωτού, όπως τα λουλούδια των ονείρων.
Χορεύεις Cecile στο κόκκινο δωμάτιο. Με τους άλλους, για τους άλλους, ανάμεσα στους άλλους. Χορεύεις στα πέταλα του ανοιχτού τριαντάφυλλου
Η μουσική σταματάει και ο χορός της Cecile, βρίσκεται στο ναό της συγκίνησης, των συναισθημάτων, της ευτυχίας και της ευωχίας. Ο χορός της σε αρπάζει αμέσως για να σηκώσει τον πόνο μας ή να μας λυτρώσει.
Είναι όνειρο η Cecile, αλλά και πραγματικότητα. Χορεύει τη μαγική διάσταση της αποκαλυπτικής αίσθησης. Με αυτή την έννοια, λοιπόν, αυτό το πλάσμα που μπορεί να σκανδαλίσει, αυτή η ανθρώπινη μορφή που μπορείς εύκολα να ταυτιστείς, αυτή η αέρινη οπτασία που χορεύει σαν απ’ τον ουρανό, είναι το όραμα στο σέλιοντ, μπαλέτο των ψευδαισθήσεων.
Αποκαλώ όραμα μια χορεύτρια Cecile εκπάγλου καλλονής που ξέρει να ταξιδεύει και να εμπνέει.
Αποκαλώ όραμα μια χορεύτρια Cecile πηγή έμπνευσης που έχει διάθεση να χορεύει με την παρεμβολή του τυχαίου και το μαγνητισμό του μοιραίου.
Αποκαλώ όραμα μια χορεύτρια Cecile εικαστικής ομορφιάς που παίζει με το σώμα, χορεύει με τον λόγο και ντύνεται με πνεύμα.
Και χορεύοντας μια μουσική παρτιτούρα σε κρυστάλλινες νύχτες, η Cecile αγκαλιάζει το στήθος της, χαϊδεύει τους ώμους της, με τη χάρη των παράλληλων τραγουδιών του χθες, αυτού του χθες, του οποίου θα χορέψει ίσως αύριο, αλλά δεν πρέπει να χορέψει το σήμερα, μέσα από το κλειδί της χορεύτριας σε μια δίοδο ερωτική.
Ο Xρήστος Αθανασίου είναι απόφοιτος της Βαρβακείου Σχολής. Kάτοχος πτυχίων Υποκριτικής Θεάτρου – Κινηματογράφου του Υπουργείου Παιδείας και Υπουργείου Πολιτισμού καθώς και τίτλων Μεταπτυχιακών Σπουδών και Σεμιναρίων Υποκριτικής, Σωματικού Θεάτρου, Δημιουργίας Θεατρικού Λόγου, Κορυφωμένης και Επεισοδιακής Δραματικής Δομής – Γραφής και Σημειολογίας προς την παραστασιολογία, ως επιστήμη που αναλύει σε βάθος φαινόμενα της θεατρικής πράξεως. Ακροατής – Φοιτητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστήμιου Αθηνών.
Συγγραφικό έργο: «Λογοτεχνικές Αστραπές» «Όταν ο ηλεκτρικός σπινθήρας φωτίζει την ζωή και το όνειρο», «Aφιερώματα στους ταξιδευτές της υποκριτικής τέχνης» (Υπό έκδοση), «Η Δραματική αλήθεια και το κωμικό αθώο των Ελλήνων Ηθοποιών», «Μίμηση Πράξεως στην 7η Τέχνη του Ουρανού».
[Επεξήγηση: Aφιερώματα των εκλιπόντων Ηθοποιών απ’ τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα σε λογοτεχνική μορφή]