Οι ηλίθιοι ιστορικοί, ενθαρρυμένοι απ’ τους σύγχρονους, ας γράψουν αν θέλουν: «Αυτός ο αξιοσημείωτος ποιητής έζησε μιαν ανιαρή ζωή, χωρίς ενδιαφέρον».
Ξέρω
πως οι αμαρτωλοί
Βογκώντας μες στην κόλαση
Δεν θα επικαλεστούν το όνομά μου.
Στων ιερέων τα χειροκροτήματα
η αυλαία μου δε θα πέσει μπρος στο Γολγοθά.
Θα πάω απλά-απλά
να πάρω τον καφέ μου
στο θερινό κήπο.
Στον ουρανό της Βηθλεέμ μου
κανένα σήμα δεν έλαμψε.
Κανένας δεν εμπόδισε τους μάγους
με τα βοστρυχωτά κεφάλια
να κοιμηθούν
μέσα στον τάφο τους.
Η μέρα της καθόδου μου σ’ εσάς
ήταν απόλυτα
ως την απελπισία κατάομοια με τις άλλες.
και κανένας
δε σκέφτηκε
να μεμφθεί τ’ άστρο το γειτονικό
για έλλειψη σεβασμού:
«Αστέρι
γιατί μια λάμψη τέτοιας οκνηρίας;»
Εάν ενός ανθρώπου η γέννηση
δικαίωμα στην τιμήν αυτή δεν έχει
μήπως
αστέρι την επιφυλάσσεις
Απόδοση: Γιάννης Ρίτσος