χρονιά δεύτερη
λ ι μ ά ν ι 3ο
Δεκέμβριος 2024
Χ Α Ρ Α Κ Ι Δ Ε Σ
Βίκυ Κατσαρού
Πρόκειται για την 3η ποιητική συλλογή της Βίκυς Κατσαρού, από τις εκδόσεις Ενύπνιο (2023). Η συλλογή περιλαμβάνει 44 ποιήματα σε ενιαία ενότητα.
Της ΙΔΙΑΣ
“Τα κεράσια της Εύας” εκδόσεις Ιωλκός, 2018
“Παπούσα” εκδόσεις Ενύπνιο, 2021
Ε/Γ «Χαρακίδες»
Στίγμα: Στεριανή Ζάλη
Τετάρτη 11/12/2024 7.30μμ
Εν πλω μοιράστηκαν κομμάτια της καρδιάς της Βίκυς Κατσαρού. Τα εξής:
Μαμά σελ. 44
Απόπειρες ζωής σελ. 35
Πρόσταγμα σελ. 27
Φτερά σελ. 57
Κωνσταντινάτο σελ. 77
Ποιήτρια σελ. 75
Έξοδος σελ. 55
29 Αμφιτρίτη σελ. 70
Φτερά (ξανά)
Κύριε μου σελ. 88
Οι επιβαίνοντες έφαγαν και ήπιαν (θα ξαναπιούν, το ξέρουν) και θυμούνται κάπως άτακτα πως μίλησαν έντονα (ήρθαν στα χέρια*; μεταφορικά ή ο ένας στης άλλης;) για τα εξής και άλλα:
Τι είναι ποίημα; Χρειάζονται επεξηγήσεις; Είναι ωραία η γραμματοσειρά; Είναι οι Χαρακίδες φωνή γυναικεία; Φωνή ατομική ή όλων μας; Έχει η ποιητική φωνή ενότητα; Μεταλλάσσεται ο ποιητικός ρυθμός ανάλογα με τις θεματικές ενότητες που υποδηλώνονται; Μήπως θα έπρεπε να δηλώνονται σε μια πιο φανερή δομή; Μας κρατούν περισσότερο τα αφηγηματικά ποιήματα; Και πόση αφαίρεση αρκεί; Πώς μεταχρονολογούνται τα ιστορικά ευρήματα ερωτικής εξάντλησης; Με τι ρυθμό διαβάζεται η συλλογή και πόσα ποιήματα έπρεπε να έχει;
Και το εισαγωγικό σημείωμα: ποιος το θέλει ενώ πνιγόμαστε; Κάποιες είπαν το ήθελαν αλλά μετά θάνατον. Η ποιήτρια εξήγησε ότι τον ζήτησαν άλλες πεθαμένες. Επιβάτισσες είπαν πως δεν τις συνάντησαν παρά ως τεμάχια, σε κρεβάτι ανατομείου, ενώ ένα κορίτσι 7 χρονών κι η γυναίκα με τα χίλια πρόσωπα έψελναν υπόκωφα.
Κύριε, δέντρα ονειρεύτηκα
και έμπλεξα τα δάχτυλά μου
στα ροζιασμένα χέρια τους
οσφράνθηκα το δροσερό κορμό τους,
αγκάλιασα την καρδιά μου στη σκιά τους,
τη φωνή τους άκουσα
μεσ’ από τη μυστικότητά τους.
Eπιβάτης με θαλασσινό επίθετο δήλωσε πως το φορτίο ήταν υπέρβαρο -οι υπόλοιποι θορυβηθήκαμε, πετάξαμε κάτι εξυπνάδες να το αλαφρώσουμε. Η καπετάνιος πήρε ακέραια την ευθύνη -δεν υπάρχει μας είπε όριο στα χαράγματα που κουβαλάμε.
Σ’ ευχαριστούμε Βίκυ.
* Όσο για Τα χέρια (σ26) τρέμουν τελικά. Εκτός από όταν γράφουμε ( ή παίζουμε μπουζούκι) που αποκτούν και θράσος.
Επόμενο λιμάνι (Ιανουάριος 2025)
“Άδης απαλώς”, Κωνσταντίνα Σιαχάμη, Εκδόσεις Κίχλη
(για την συνάντηση της Τετάρτης 11/12/2024 γράφει η Κατερίνα Βυζά.)