Enough is more than enough.
Εκεί ακριβώς κατάλαβα,
η ελπίδα είναι μια απαίτηση, χρειάζεται ειδική παραγγελία,
δυνατά και καθαρά,
εγώ ο μωρός, ο ταλαίπωρος, ο δούλος
κατάλαβα.
Ποιά φωτιά, ποιό νερό
να μας φτάσει;
Δε σας ακούω, δυνατά και καθαρά.
Αν ήταν όλα αλήθεια
και της αγάπης σου τα παραμύθια
μαρτύρια,
αναστενάζουμε τους πόθους μας κι είναι μισές, κομμένες,
ανολοκλήρωτες αναπνοές.
Θού, Κύριε, φυλακήν τώ στόματί μου.
Αν
εγώ εδώ, εγώ ξανά.
Αν
όλα ήταν τέλος, αν η αρχή ήταν το τέλος κι αν
εσύ με είχες βρει νωρίτερα απ΄τη νύχτα.
Λοιπόν υπάρχει πια καιρός,
είκοσι χρόνια τώρα οι Θεοί μου παραιτούνται κι εγώ προσφέρω ψίχουλα
σε γεύσεις έκπληξη, γονατίζω γυμνή, χωρίς αιδώ
μετακομίζω το κενό από ανάμεσά μας, μέσα μας.
Μήπως περάσαμε μαζί μια προηγούμενη ζωή;
Η γνώση πριν – Η γνώση μετά
Στάχτη τα χέρια που αποσυνθέτουν το όραμά μας Gebirah,
δυνατά και καθαρά, εσύ γνωρίζεις,
δεν περιμένουμε χειμώνες, οι τσέπες των παιδιών μας ξεχείλισαν
φτηνά σποράκια ελευθερίας.
Τάισε πλάι τους όλα τα σκελετωμένα περιστέρια, Κιλικίας, Υρκανίας γωνία,
αν με δεις ανάμεσά τους να λιμοκτονώ, αγνόησε με.
Enough is never enough.
Γραμμές, σκιές, κινήσεις, λέξεις δολοφόνοι.
Αλήθεια, δεν ένιωσα ποτέ ασφάλεια να είμαι αφελής.
Αν
η αρχή ήταν αρχή του τέλους κι εγώ ερχόμουνα νωρίτερα
και στο ρολόι μου αντί για δείκτες κρεμόντουσαν ευχές
θα σ’ έκανα χαρούμενη μαμά;
Λοιπόν κάποια φωτιά φωτίζει κάθε βράδυ το μπαλκόνι μου
ή μάλλον αυτή η τυραννία δεν ήταν μέσα μου ήμουν εγώ
τα τρίσβαθά της.
Υπάρχει πάντα μια στροφή πιο μακρινή από την όραση.
Έξω απ΄το νου, σε βλέπω
καθαρά.
Enough is enough.
Επιθανάτια καβαλήματα και άλλα τόσα δείγματα αφηρημένης μοναξιάς,
είμαι ένα γεμάτο τίποτα σε σχήμα παγωτό χωνάκι,
μη βιαστείς να με μαντέψεις.
Αν ήσουν εδώ όταν εγώ
αν τώρα που ‘μαθα, αν
εσύ φαινόσουν πριν περάσουν χρόνια και καιροί κι άλλοι καιροί
κι εγώ να λιώνω,
εγώ εδώ, εγώ ξανά
μοιράζω στοιβαγμένες δικαιολογίες πάνω σε τσόχινο πανί,
και περιμένω μια βιαστική σου κίνηση.
Μόνο που εσύ ήσουνα πάντα τυχερός,
ψάξε και θα βρεις,
φώναξέ Τον μόνο δυνατά και καθαρά,
δυνατά και καθαρά.
Αν δεν έχεις φωνή δεν πειράζει, εσύ ήσουν πάντα τυχερός,
ψάξε και θα βρεις,
δυνατά και καθαρά,
δυνατά και καθαρά.
Κι αν δεν σου έμεινε στάλα ψυχή δεν πειράζει, εσύ ήσουν πάντα τυχερός
ψάξε και θα βρεις,
δυνατά και καθαρά,
δυνατά και καθαρά.
Ότι χάνεται απ’ τη μνήμη μια φορά χάνεται για πάντα.
Η Υακίνθη Στρατοπούλου ζει και εργάζεται στην Αθήνα μοιράζοντας παράλληλα τον εαυτό της σε καμβάδες και λέξεις.