Η ποίηση ήταν πάντα ένα καταφύγιο για μένα. Από τότε που ήμουν παιδί και προσπαθούσα να μιμηθώ τα τραγούδια και τα ποιήματα των σχολικών γιορτών, ως τώρα που γράφω στο ιντερνετικό cloud για να μη χαθούν τα λόγια μου, η ανάγκη να εκφραστώ μέσα από στίχους με συντροφεύει σε κάθε στάδιο της ζωής μου. Η «Κασσάνδρα και άλλες αλήθειες», η πρώτη μου ποιητική συλλογή που εκδόθηκε από τις εκδόσεις Ιωλκός, είναι το αποτέλεσμα αυτής της διαδρομής.
Κεντρικό σημείο αναφοράς σε αυτή τη συλλογή είναι ο μύθος της Κασσάνδρας, της προφήτισσας που μπορούσε να δει την αλήθεια αλλά κανείς δεν την πίστευε. Για μένα, η Κασσάνδρα συμβολίζει όλες εκείνες τις γυναικείες φωνές που έμειναν φιμωμένες, που δεν τους επιτράπηκε να μιλήσουν για τα τραύματά τους για να μη διαταράξουν τη βόλεψη των άλλων.
«Διάβασες τα αστέρια στον ουρανό.
Τι λένε, είναι φως φανάρι.
Τα κατέβασες και τα έκανες φωνή.
Μα έχει γίνει σκόνη στον λαιμό σου.»
«Ο χρόνος είναι με το μέρος των αθώων.
Σε όλα είχες τον έλεγχο εκτός από τη μνήμη μου.
Μια μνήμη που ξέσπασε ελεύθερη
και μπόρεσα να δω το μέλλον.
…
Και ξέρω ακριβώς τι πρέπει να κάνω.
Αν με αφήσεις να σου δείξω.
Αν με αφήσεις να σε βοηθήσω.
Αν με αφήσεις να σου θυμίσω.»
Τα δικά μου τραύματα, που επιχειρώ να αρθρώσω μέσα από τους στίχους, έχουν να κάνουν κυρίως με απώλειες: απώλεια της πατρίδας και της μητρικής γλώσσας λόγω της μετανάστευσης, απώλεια αγαπημένων ανθρώπων είτε λόγω θανάτου είτε λόγω αποξένωσης, απώλεια της επικοινωνίας και της κατανόησης.
«Αυτή η ζωή δεν είναι για εσένα.
Αν τη ζήσεις, δε θα θέλεις σε μας να γυρίσεις.
Αυτό το κορμί δεν είναι για εσένα.
Αν το κυριαρχήσεις, δε θα θέλεις να μας ευχαριστήσεις.
Αυτή η θρησκεία δεν είναι για εσένα.
Αν την πιστέψεις, δε θα μπορείς πια να έχεις τύψεις.»
Όμως η ποίηση δεν είναι μόνο θρήνος αλλά και λύτρωση. Γράφοντας, ένιωσα πως έβρισκα επιτέλους τις σωστές λέξεις για να περιγράψω αυτά που βίωσα. Και μοιραζόμενη αυτές τις λέξεις, ήθελα να σπάσω την κατάρα της Κασσάνδρας, να κάνω τη φωνή μου να ακουστεί. Η έκδοση της συλλογής ήταν το τελικό και απαραίτητο βήμα σε αυτή την πορεία. Γιατί πλέον αυτά τα ποιήματα δεν είναι μόνο «δικά μου» – είναι κάτι υπαρκτό στον κόσμο, που μπορεί να αγγίξει και να παρηγορήσει όσους αναγνωρίσουν τον εαυτό τους μέσα στους στίχους.
«Αυτή η σκόνη
σε άλλο σύμπαν μπορεί και θριαμβεύει.»
Ελπίζω πως ανάμεσά σας θα υπάρξουν αναγνώστες που θα καθρεφτιστούν σε αυτά τα ποιήματα για τις χαμένες πατρίδες, τις διαψευσμένες προσδοκίες και τις ανθρώπινες σχέσεις που άλλοτε πληγώνουν και άλλοτε γιατρεύουν. Αν συμβεί αυτό, θα ξέρω πως η Κασσάνδρα επιτέλους ελευθερώθηκε.
«Υπέρ σωτηρίας ευχόμαστε για κάθε άλφα και ωμέγα.
Για κάθε Κασσάνδρα, Ασπασία και Αντιγόνη,
για κάθε Ελένη και Ανδρομέδα.
Υπέρ σωτηρίας ευχόμαστε της κάθε κόρης και μάνας.
Της κάθε Παναγιώτας, Μαίρης και Μαρίας,
της κάθε Ελένης και Ιωάννας.»
https://iolcos.gr/eshop/titlos/kassandra-kai-alles-alitheies/