«Σκιαγραφήσεις», της Βασιλείας Κόρακα
Γράφει ο Νικόλαος Συρράφος
Με την πέμπτη ποιητική της συλλογή η Βασιλεία Κόρακα απευθύνεται σ’ όλους τους αναγνώστες και ιδιαίτερα σ’ όσους αισθάνονται μυημένοι στην έκφραση της μοντέρνας ποίησης, που αποτελεί διακριτή μορφή του ποιητικού λόγου.
Ο ελεύθερος στίχος με τολμηρότητα στην έκφραση, χωρίς «εν πολλοίς» λογική αλληλουχία των εκφραζόμενων, η αμφισημία ή πολυσημία των λέξεων καθιστά τον λόγο λιγότερο σαφή και δυσκολότερα προσβάσιμο στον αμύητο αναγνώστη.
Όμως, η διαχρονική και επίκαιρη θεματική στις επιλογές της ποιήτριας, μέσα από ένα φάσμα παραληρημάτων γλωσσικών, οπτικών και νοητών, που διασώθηκαν στη μνήμη της και την εμπνέουν, διεγείρει την ευαισθησία του αναγνώστη και καλλιεργεί γόνιμα τον προβληματισμό του για μια στάση ζωής με ευθύνη, χωρίς να εξαιρεί ούτε τον εαυτό της από τη στάση αυτή.
Στην ανησυχητική ως απελπιστική εικόνα των τοπίων από την οικολογική καταστροφή, που μοιραία επιδεινώνει η κλιματική αλλαγή και ο πόλεμος με τις ποικίλες επιπτώσεις τους στη φύση και στον άνθρωπο, η ποιήτρια υψώνει, αντιτάσσοντας, τη φωνή της φύσης και την εγρήγορση στην ανεμελιά των ανθρώπων.
Ακολούθως στρεφόμενη προς τις διαχρονικές αξίες, ανιχνεύοντας ανασύρει, με παραστατικότητα, την ανθρωπιά, την ξέχειλη από ευαισθησία καρδιά της και την αξία της ουσιαστικότερης επαφής των ανθρώπων μέσα από μια σχέση: «δούναι» και «λαβείν».
Δεν προσπερνάει την απώλεια ανθρώπων επώνυμων με πορεία σημαντική, καθώς και φορέων ανθρωπιάς και ακουμπάει με ψυχή στη στερνή δοκιμασία των ανθρώπων.
Συμμερίζεται την κοινή μοίρα των ανθρώπων, ιδιαίτερα τη μοίρα των αναξιοπαθούντων και ως σεισμογράφος ευαίσθητος καταγράφει με ανακούφιση την επιβίωση παλαιών απλών αξιών.
Ωστόσο, σαστίζει, καθώς θεωρεί μειωμένη την τιμή, όπως αποδόθηκε από μαθητές στους ήρωες του ’21 στη σχολική γιορτή για την εθνική επέτειο, κατεξοχήν ημέρα αναβίωσης της εθνικής μνήμης.
Τέλος, με τις δυο τελευταίες ποιητικές της συνθέσεις η Βασιλεία Κόρακα εξαίρει γενικά το λαμπριάτικο αναστάσιμο μήνυμα που καταφάσκει τη ζωή, την καταλλαγή ως και την κατάνυξη, όπως βιώνεται παραδοσιακά στη χώρα μας.