Ζάρια
Γι’ αλλού ξεκίνησα, η διαδρομή
υποχωρεί, ο σκισμένος χάρτης
με κοιτάζει
Χάνομαι
Φεύγει το φως, ζηλεύει την σκιά
πέφτουν
ζάρια ξανθά
και βασανίζομαι
σε μαύρο ύψος.
Καπνός
Παλιά ονόματα και χάλκινα φωτιστικά με επιτηρούν
Ακούγεται φωνή από μέντα, διαβάζει
γυάλινες σελίδες που αιωρούνται στο δωμάτιο.
Ο διαφανής καπνός της γλώσσας στις γωνίες του νου
η θάλασσα σε κάθε βήμα
επιπλέω παντού.
Πέτρα
Ξέρω τα πόδια του ουρανού στο στήθος μου
ξέρω τα σύννεφα που απομακρύνονται γελώντας.
Τώρα κοιμάμαι δίπλα στα φωνήεντα που ξέχασα
κόκκινη πέτρα
πάνω στη λεωφόρο.
Πρωί
Το βράδυ βυθίζομαι αργά στα χρώματα
Μέχρι το μαύρο και τα νερά.
Ο ύπνος μου είναι από πέτρα κι από στάχτη
φωτεινή που επιπλέει κι απλώνεται.
Έτσι κάθε βράδυ καταδύομαι
στο πρωί που ονειρεύτηκα.
Νίκος Β. Ορφανός γεννήθηκε το 1959 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Ιατρική στα Ιωάννινα, χωρίς τελικά να αποφοιτήσει, και Ανθρωπιστικές Επιστήμες στο Βρετανικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως καθηγητής Αγγλικών. Ποιήματα του έχουν δημοσιευθεί στον ιστότοπο του περιοδικού θράκα, του Μονόκλ και του Χάρτη.