Το σώμα που πονά ως καθρέφτης του κόσμου είναι μια συνθήκη που χαρακτηρίζει όλη την ποιητική παραγωγή της Ριτζ. Κατ’ αυτήν την έννοια το σώμα γίνεται ένα πολιτικό «μέσο» έκφρασης και ταυτόχρονα η προβολή του ατομικού και προσωπικού με την έννοια της ιδιαιτερότητας της ανθρώπινης προσωπικότητας, της σεξουαλικότητας, της μνήμης και της διαφοροποίησης. Η Ριτζ θεωρείται σήμερα ότι παραμελήθηκε άδικα ή σύμφωνα με τον ισχυρισμό της Bernikow, είναι περισσότερο «η θαμμένη ιστορία, μέσα στη θαμμένη ιστορία» που αξίζει να επαναανακαλυφθεί. Τα τελευταία χρόνια έχει αναζωπυρωθεί ιδιαίτερα το ενδιαφέρον για τη μελέτη του έργου της και της ζωής της.
Η Λόλα Ριτζ (1873-1941) γεννήθηκε στο Δουβλίνο, μετανάστευσε στη Νέα Ζηλανδία, την Αυστραλία και εγκαταστάθηκε στις Η.Π.Α το 1907. Ήταν αναρχική, μοντερνίστρια, ριζοσπάστρια αλλά και λυρική ποιήτρια, ζωγράφος και συντάκτρια πρωτοποριακών λογοτεχνικών περιοδικών με πολύ έντονη παρουσία στην κοινωνική ζωή της εποχής της και στην ιστορία του εργατικού κινήματος. Στο έργο της συνδύασε με μοναδικό τρόπο την συλλογική και την ατομική διάσταση της ανθρώπινης ύπαρξης χρησιμοποιώντας το σώμα ως φορέα και σημείο συνάντησης, ειδικά το γυναικείο σώμα που «κοπιάζει και ποθεί». Δημοσίευσε πέντε τόμους ποίησης μεταξύ 1918 και 1935 και το δοκίμιο με τίτλο Η γυναίκα και η θέληση για δημιουργία το 1919, δέκα χρόνια πριν από το γνωστό δοκίμιο της Βιρτζίνια Γουλφ Το δικό της δωμάτιο.
- σελ. 136
- διαστάσεις: 13 x 20 cm
- τιμή ΜΕ ΦΠΑ: 10 ευρώ
- ISBN: 978-618-5642-19-8