Αντώνης Τσόκος | Ερνέστο

Σε είδα να γεννιέσαι στο συρτάρι της ντουλάπας

τα μαύρα περιγράμματα γύρω από τα κλειστά μάτια

σου έδιναν την όψη μοτοσικλετιστή πιλότου.

Έζησες σε κάθε σημείο του σπιτιούτου κήπου, της καρδιάς μου
ώσπου ξαφνικά κουράστηκες
κράτησες τα μάτια ανοιχτά
κι αρνήθηκες να τα κλείσεις ξανά.
Σε παρακάλεσα να μείνεις
επέμεινες όμως στο φευγιό

ξεκουρδίστηκες
έπαψε να σε απασχολεί η ζωή.

Ένα σταματημένο ρολόι
δείχνει δύο φορές την ημέρα τη σωστή ώρα
ο θάνατος, το πιο διεφθαρμένο γρανάζι του χρόνου,
δείχνει πάντα τη λάθος στιγμή.
Κάθε πρωί αποζητούσες μια βιαστική αγκαλιά

την Κυριακή θα είμαστε όλη μέρα μαζί, σου έλεγα.
Σήμερα είναι Κυριακή κι είμαστε όλη τη μέρα χώρια.