Τα στεγνά μου χείλη
καταδυναστεύουν τα σφάλματα.
Οι έρωτες χάθηκαν
στα ψηλά χορτάρια του θανάτου,
εκρηκτική η κραυγή τους.
Ανταλλάσσουμε ματιές,
εισπνέω την ηχώ τους.
Τα μάτια ξεσκίζουν
το πέπλο του χρόνου,
θωπεύουν τα ανέγγιχτα,
η ζωή ανθίζει
στα κρυφά κοιλώματα της σάρκας.
Καταγράφονται οι δονήσεις της καρδιάς,
αναλαμπή ελπίδας
μέσα στην καταχνιά των καιρών.
Κάθε βράδυ γνωριζόμαστε,
βγαίνουμε από τις παρενθέσεις,
ντυνόμαστε με τα στολίδια του πόθου,
χορεύουμε προς την έξοδο κινδύνου.
Ένα ρομαντισμός εφηβικός
εξαγνίζει τα λάθη.
Υπήρξα μισός,
βουλιάζοντας στη διαρκή απουσία σου.
Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Έχει σπουδάσει στο Α.Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης Τμήμα Γεωπονίας. Επίσης έχει δίπλωμα Κ.Ε.Κ σε Θέματα Βιολογικής Γεωργίας καθώς και Επεξεργασίας Εικόνας και Photoshop. Από το 2000 δουλεύει σε Δημόσια Υπηρεσία. .Έχει ταξιδέψει πολύ σε Ευρώπη και Αμερική .Έχει συμμετάσχει σε τρεις ποιητικες Ανθολογίες, ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους ,επίσης ποιήματά του έχουν διαβαστεί σε ραδιοφωνικές εκπομπές και σε εικαστικά projects έχει συμμετάσχει σε τρεις ανθολογίες ποιημάτων με ποιήματά του ,πάντα θα αγωνίζεται για μια κοινωνία που θα έχει για κέντρο της πραγματικά τον άνθρωπο.