Θυμάμαι τον πατέρα
στο σπίτι να επιστρέφει
με μια σακούλα χάρτινη στο δεξί χέρι
μια μικρή χάρτινη σακούλα
να χωρά μέσα τη ζωή
για χέρια
που άπλωναν
και άγγιζαν αγάπη.
Τον πατέρα τον θυμάμαι
με ένα γαρίφαλο στο πέτο-μέσα του έκρυβε τους καημούς,
σε εμάς δώριζε το κόκκινο του λουλουδιού μονάχα.
Τον πατέρα τον θυμάμαι
γλυκό να φτιάχνει σταφύλι
από τα αμπέλια του κομμένο,
να στρώνει δίχτυα
για να μαζέψει τον καρπό
από τα ελιόδεντρά του
και να πηγαίνει -χειμώνα μήνα-
να αλέσει το χυμό τους
με ένα καρβέλι άσπρο ψωμί στο χέρι
τη σοδειά να δοκιμάσει.
Τον πατέρα τον θυμάμαι
να με γλυκονανουρίζει
τα βράδια,
όταν αποκαμωμένος στο σπίτι μας γυρνούσε.
Θυμάμαι μνήμες που αγαπώ
ανθρώπους
που άνθρωπο με έμαθαν να είμαι.
Η Άντζελα Γεωργοτά γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Εργάζεται ως φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Κυκλοφορούν δύο ποιητικές της συλλογές, Στην πιθανότητα στηρίζεται η αγάπη (εκδόσεις Γαβριηλίδη) και Το ανεπίδοτο της συντριβής (εκδόσεις Κουκκίδα).