Μεσα σε βράχο, μάτια ζω
Και πλένω την ζωή μου
Δύο αλυσίδες παίρνουνε
Το σώμα απ’την ψυχή μου
Τις μαύρες μέρες καίγομαι
Τις άσπρες νύχτες βγαίνω
Πέτρες νερό και χώματα
Στα γόνατα μου σέρνω
Φτιανω σαΐτα στο χαρτί
Μια προσευχή της βάζω
Μεσα στο στόμα του ουρανού
Ασπρο καντήλι ανάβω
Φεγγάρι μισοφέγγαρο
Δρεπάνι για τ’ αστέρια
Μες στην καρδιά μου θέρισε
Τον φόβο και το ψέμα
Όλα τα λόγια του Θεού
Τα ‘χω στο ‘να μου Χέρι
Χαρτί κλωστή και άνεμος
Στα μάτια μου τα στέλνει
Ο Νίκος Κουβίδης ζει και εργάζεται στο ηράκλειο Κρήτης. Έχει σπουδάσει λογιστικά, έχει ασχοληθεί με τη μουσική σαν πωλητής σε καταστήματα δίσκων . Μέσα από τη μουσική αγάπησε την ποίηση.