Ή αλλιώς, της φρουράς το φλουρί.
Κάθε που η ημέρα τελείωνε, εγώ κινούσα
νήματα και διέσχιζα δρόμους, ο τυχαίος
περίπατος ενός στη μέθη εθισμένου.
Ενώσαμε τελείες με γραμμές μα
δεν καταλάβαμε τίποτα, εσείς
νομίζω θα καταφέρετε καλύτερα.
Ταξιδέψαμε πολύ στο χρόνο, λίγο παραπάνω ή λίγο παρακάτω από εσάς.
Στο τέλος, στο χώρο, ανταμώσαμε.
Σώζομαι σημαίνει τελειώνω, και
τελειώνω σημαίνει πως υπήρξα.
Μην μου το αρνηθείτε, κάτι είναι και αυτό.
Σίγουρα. Δε γίνεται αλλιώς, κάτι θα αξίζει.
Σε αμυδρώς φωταγωγημένες αγορές,
αναμεταξύ ενεχυροδανειστών και μεταπωλητών
Θεία. Εσύ.
Κάθε που η ημέρα τελείωνε,
εγώ. Επί κάθε τέλους,
χαμογελούσα.
Ο Γιώργος Καφετζής γεννήθηκε και μεγάλωσε επιεικώς. Αρνούμενος πεισματικά εις εαυτόν να αγγαρεύει λέξεις για τις απαραίτητες συστάσεις, συνήθως εκθέτει το περιορισμένο του βίου του με εκτενή αναφορά στις ραδιοφωνικές του εκπομπές και τις νευροεπιστήμες.