Ι.
Μένω εκκρεμής στο μεσοδιάστημα αυτής της σελίδας.
Δεν ξέρω από ποια μυστική πηγή χρησμό να λάβω.
Ωριγένης ή έστω εμμανής γεωμέτρης, τις ατραπούς
μιας έλλειψης προσπαθώ να αμβλύνω.
ΙΙ.
Επί ματαίω στράφηκε στις λέξεις.
Δεν ήξερε ο ανόητος τίποτε για το τραγούδι των Σειρήνων.
ΙΙΙ.
Νύσταξε η τόση ευφράδειά του
και κοιμήθηκε το νόημα (ανά)μεσα
στα ανέσπερα (διά)κενα.
IV.
Πολύξερος και πολυδιαβασμένος
θάφτηκε κάτω από τόνους αδιάβαστης
χωματένιας ύλης.
V.
Στράφηκε στα μυστικά κλειδιά
μιας ποίησης ερμαφρόδιτης.
VI.
Κι αφού το ποίημα έκλεισε πίσω του τη πόρτα
μια μικρή ακουστική γραφή πότισε
την αραχνιασμένη γωνία του γραφείου.
VII.
Ήταν σίγουρος πως είχε διαβάσει
προσεκτικά το γράμμα∙
είτε αποστολέας είτε παραλήπτης
στο ίδιο έργο κομπάρσος και κασκαντέρ.
VIII.
Πεθαίνουμε ένα θάνατο ανυστερόβουλο.
Στην ποίηση, όμως, τα θέλουμε μονά ζυγά
δικά μας.
Ο Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος γεννήθηκε στο Καρπενήσι το 1989. Ασχολείται με τη δημοσιογραφία, την κριτική λογοτεχνίας και την ποίηση. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Βαβέλ (εκδόσεις Anima,2017) και Εγώ το Χάος (εκδόσεις Καμβάς, 2019) και το θεατρικό έργο Μισοφαγωμένο Μπισκότο (play-ground.gr), ενώ συμμετείχε και στο συλλογικό έργο Γιατί με αφορά η τέχνη (εκδόσεις ἡδυέπεια, 2020).