.. και το αρχαίο βουνό ξεπρόβαλε γερμένο
πίσω από των αντικρινών κτηρίων την ασπίδα
γυάλισαν τζάμια, αντένες και δοχεία διαστολής
στην επταώροφη άμορφή της κορυφογραμμή
κρύες πια οι ακτίνες πήρανε γενναία κλίση
φωλιές ανθρώπων λούζοντας – πριν αποκοιμηθούν-
*
Ώρα που το μυαλό ανέπνευσε και ψήλωσε, μ’ αιτία το σώμα,
το σώμα λύθηκε, στάση άλλαξε, απ’ το μυαλό,
και η ψυχή ετοιμάστηκε για νύχτα·
σκιάστηκε η γη και σκιάχτηκε, η φύση της τώρα καιρό
με έργα γίνηκε ένα τεχνικά – δράστης ο από χώμα ζυμωμένος
κι από γλώσσα, σάρκα αδιαίρετη απ΄ τη διττή ψυχή
*
Και τότε ευθύς απέσυρε όλα τα μηνύματα
με κίνηση απότομη, αυστηρή,
ίδια ταχυδακτυλουργού σαν αφαιρεί
τραβώντας απ’ την τάβλα το μεσάλι
κι ανέπαφα μένουν στη θέση τους σερβίτσια,
όπως στρωμένα βρίσκονταν (με όλο το κουβέρ)
*
Σιγούν, φιμώνονται οι λέξεις και τα μάταια λόγια
πέφτει σκοτάδι και φυλάσσει ευλαβικά τη φλέβα
μόνη που έμεινε, το σφύζον αίμα, τον δυνατό παλμό,
την άγρια ταραχή – δύση και έρχεται – νύχτα
κινούν (κινούνται από) τα όνειρα,
γιατρεύονται, νους και κορμί
Μηχανικό Μολύβι, Φεβρουάριος 2022
Η Πουπερμίνα (Μηχανικό Μολύβι) γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στο Πολυτεχνείο του Μονάχου και ασκεί έκτοτε μάχιμα την αρχιτεκτονική στην Ελλάδα. Από μικρή παίζει σκιτσάροντας και γράφοντας με μαύρα και χρωματιστά μολύβια, μέχρι που ανακάλυψε το μηχανικό και συνέχισε μ’ αυτό. Πιο συστηματικά γράφει από το 2011.
Είναι συντάκτρια και εικαστική επιμελήτρια του ιστολογίου “Μηχανικό Μολύβι – αμήχανες ιστορίες διά δικτύου https://technischerbleistift.blogspot.com/, όπου αναρτά αποκλειστικά δικά της κείμενα και στίχους. Συμμετοχές της έχουν δημοσιευθεί σε ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά και ιστολόγια, μεταξύ των οποίων τα*: *τοβιβλίο.net, Φρέαρ, Με ανοιχτά βιβλία, Diastixo και Bibliothèque.