ΣΤΟΝ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ
Ἀπ’ τὸ γλυκό σου πρόσωπο, πρώτη φορὰ ἰδωμένο
–πίδακα ἀστείρευτε ζωῆς, χαρᾶς βλαστάρι, κρίνε–,
τῆς καθαρῆς ἁγνότητας τὸ φῶς μεταλαβαίνω
τὴν ἅγια τούτηνα στιγμή, μικρέ μου Κωνσταντῖνε.
Καὶ τώρα στὴν ἀνάσα σου ἡ ἀκοὴ στυλώνει
καὶ νιώθω πὼς δὲν εἶν’ μακριὰ ἡ θεία ἐκείνη ὥρα
ποὺ ἡ μεστωμένη νιότη σου τὰ στήθη θὰ σηκώνῃ
πρὸς τὴ βοή, τὴν ἀστραπὴ καὶ τὴν κακιὰ τὴν μπόρα!
ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ
Παιδί μου σὲ ξανοίγω πιὰ καὶ εἶσαι πιὸ ὡραία
ἀπ’ ὅσα ἀνιστορούσανε ζωγράφοι ἀλλοτινοί·
ἀκίνητη κι ἀτάραχη νὰ μοῦ κρατᾷς παρέα,
μὰ νὰ ῥιζώνῃ μέσα μου τοῦ πόνου ἡ φωνή . . . .
Παιδί μου σὲ ξανοίγω πιὰ μὲς στὶς κορνίζες μόνο,
γιατ’ εἶν’ καιρὸς ποὺ ἄγγελοι στὸ πλάι σου πετᾶνε·
νὰ σὲ προσέχουν ζήτησα μὰ μοῦ ’πανε μὲ πόνο
πὼς τ’ οὐρανοῦ οἱ ἄγγελοι, ἀγγέλους δὲν φυλᾶνε!
Ο Κωνσταντίνος Κ. Χατούπης είναι Κορίνθιος την καταγωγή, αλλά γεννήθηκε στα Χανιά – σ’ ένα σπίτι της οδού Βύρωνος. Όλη του την ζωή την πέρασα στην Κρήτη. Στην νεανική του ηλικία έζησε υπέρ τα τρία έτη στο Manchester της Αγγλίας. Διέμεινε και στην Αθήνα. Η τελευταία του εργασία είναι καθηγητή σε σχολεία εξαρτώμενα απ’ το υπουργείο παιδείας της Ελλάδας. Ξέρει Αγγλικά και Γερμανικά.