Γκρίζο το χρώμα
που στην πόλη μου πλανιέται.
Και τα παράθυρα κλειστά
-δίχως ορίζοντα.
Μανταλωμένες οι καρδιές.
Τυφλά τα βήματα της προσμονής.
Στο αδοκίμαστο οι άνθρωποι
τρομάζουν.
Στης μοναξιάς το πλάνο γίνεται άλλοθι ο φόβος.
Μέσα μου
μια μουσική επιστρέφει,
φτερουγίζοντας,
κι εγώ τη διώχνω με μανία,
γιατί δε μοιάζει
με του κόσμου τη σιωπή
-που γύρεψα το πρόσωπό του
μες το δικό μου πρόσωπο
να ανταμώσω.
Η Μαίρη Γ. Πράσατζη γεννήθηκε στη Δράμα και μεγάλωσε στην Καλή Βρύση -ο τόπος που την καθόρισε. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ. Πηγή έμπνευσης για εκείνη αποτελούσε πάντα ο άνθρωπος, με τις ευαισθησίες, τις αξίες και τις αδυναμίες του, και ο χρόνος με την φθορά του, που τα υπονομεύει όλα.