Μίκη, την ημέρα που πέθανες είδα δυο αγνώστους
να κοιτάζουν το σπίτι ενός καλλιτέχνη
Θυμήθηκα όταν φύλαγες σπίτια όπου οι Εβραίοι προσπαθούσαν να κρυφτούν από τους Ναζί
Μια επιγραφή για την ενημέρωση των περαστικών
ότι ένας καλλιτέχνης ζούσε σε εκείνο το σπίτι
Μίκη, ανέφερες ότι θα προτιμούσες
να βρίσκεσαι γύρω από το τραπέζι του οικογενειακού σου σπιτιού
τραγουδώντας τα τραγούδια σου και χορεύοντας συρτάκι από τον Ζορμπά
αν μπορούσες να ταξιδέψεις στο παρελθόν
της μουσικής
που άγγιξε τις ευαίσθητες καρδιές των ποιητών
Όλα ξεκινούν λόγω ενός συναισθήματος
Βουτάω στον ωκεανό σου
και μπορώ να πιω νερό
μπορώ να κολυμπήσω
Νιώθω τη βροχή να χαμογελάει με δάκρυα
Η μνήμη μου είναι ο τόπος
όπου οι φοβίες και οι ελπίδες μου συναντιούνται
Δύο ανασκαμμένα απολιθώματα θαλάσσιων τεράτων
Μίκη, σε γνώρισα μια μέρα έξω από ένα βιβλιοπωλείο
περιτριγυρισμένο από δημοσιογράφους
Ήσουν τόσο ψηλός που ένιωσα
ότι ακούμπαγα το χέρι του Άτλαντα
ενώ έψαχνα τον δικό μου ουρανό
Τώρα που έφερες ποίηση στο μικρό μου δωμάτιο
Ξέρω πώς να αγαπώ οτιδήποτε είναι διαφορετικό από τον εαυτό μου
Ο Σπάρτακος Αναγνωσταράς γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε γλωσσολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, υπολογιστική γλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο του Έσεξ και κλασσικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Ληντς. Έχει φοιτήσει στο μουσικό γυμνάσιο και ασχολήθηκε με το ρεμπέτικο και την αρχαία ελληνική μουσική. Ζει και εργάζεται ως δάσκαλος Λατινικών και Ελληνικών στην Αγγλία.