Θα αναρωτιέστε για τον λόγο που ήρθα σήμερα εδώ, οικειοθελώς όπως βλέπετε, αφού όπως γνωρίζετε δεν με καλέσατε, γιατί με καλέσατε χθες και σας είπα ό,τι είδα και γνωρίζω για το περιστατικό, με όλες τις βασικές παραμέτρους, σας εγγυήθηκα βέβαια και ισχύει, ότι ήμουν ειλικρινής και ακριβής, θέλω να είμαι πάντα ακριβής, δεν τα πάω καλά με τις ανακρίβειες, στο μέτρο του ανθρώπινα εφικτού φυσικά, ένα μυαλό έχουμε όλοι, οι σκηνές που σας περιέγραψα χθες λοιπόν, είναι η πραγματική καταγραφή του περιστατικού, με την σειρά που εξελίχθηκε, όπως το αντιλήφθηκα εγώ δηλαδή, μπορεί να έχετε λάβει και άλλες περιγραφές από άλλους μάρτυρες, να σας κατέθεσαν διαφορετικές εκδοχές της ιστορίας, αλλά δεν πιστεύω να διαφοροποιούνται και πολύ από τη δική μου εκδοχή, άλλωστε η κατάληξη για όλες τις μαρτυρίες, λογικά θα είναι η ίδια, δεν μπορεί να μην είναι ακριβής – η γυναίκα τελικά πέθανε.
Να συνεχίσω λοιπόν; Σας ευχαριστώ. Πίστευα ότι δεν άφησα κανένα στοιχείο απέξω, κανένα κρίσιμο στοιχείο τουλάχιστον, αλλά χθες το βράδυ που ξανασκεφτόμουν το περιστατικό, συνειδητοποίησα ότι η περιγραφή μου δεν ήταν απόλυτα ακριβής, σε κάποια συγκεκριμένα σημεία, σε λίγα μόνο σημεία ευτυχώς, θυμήθηκα μια σειρά από παραμέτρους που αλλάζουν κατά τρόπον τινά την χθεσινή μου κατάθεση για το συμβάν, έξι παραμέτρους για να είμαι ακριβής, άλλα σε καμία περίπτωση, το τονίζω αυτό, σε καμία περίπτωση δεν αλλάζουν ριζικά την ουσία της κατάθεσης, δεν θέλω να παρεξηγηθώ, θέλω να είμαι συνεπής και ακριβής.
Επ’ ουδενί δεν ήταν στις προθέσεις μου να σας παραπλανήσω, ήρθα λοιπόν και σήμερα οικειοθελώς, δεύτερη φορά δηλαδή, που αποδεικνύει και την συνέπεια μου ως μάρτυρας, ήρθα να σας επισημάνω αυτές τις έξι διαφορετικές παραμέτρους, όπως τις θυμήθηκα χθες βράδυ, που σίγουρα θα αποβούν χρήσιμες για την έρευνα σας, για αυτό και θέλω να μου επιτρέψετε να σας κάνω μια σύντομη σύνοψη του περιστατικού, χωρίς να με διακόψετε σας παρακαλώ, χάνω εύκολα τον ειρμό μου, δεν θα ήθελα να ξεχάσω κάτι και να γίνω ανακριβής. Σας ευχαριστώ.
Να ξεκινήσω λοιπόν; Σας ευχαριστώ. Όπως σας δήλωσα, το περιστατικό συνέβη προχθές το απόγευμα, γύρω στις έξι και δεκαοκτώ, έξω από το νεοκλασικό κτίριο της οδού Όθωνος στον αριθμό 57, ακριβώς στις έξι και δεκαοχτώ να σημειώσω τελικά, δεν είχε πάει έξι και δεκαεννιά, είμαι σίγουρος για αυτό, το πώς είμαι σίγουρος, ας το αφήσουμε προς το παρόν, ίσως το εξηγήσω μετά αν δεν έχετε αντίρρηση. Συνέβη, λοιπόν, έξω από αυτό το νεοκλασικό κτίριο, το οποίο είναι κατασκευής του 1936 τελικά, και όχι του 1932 όπως κατέθεσα χθες, ήταν μια λανθασμένη εκτίμηση, βιάστηκα ομολογώ χωρίς να έχω κάνει πρότερη έρευνα, είναι του 1936 τελικά, διότι έψαξα την ιστορία του κτιρίου και το επιβεβαίωσα από τέσσερις διαφορετικές πηγές, μπορείτε να το διερευνήσετε και εσείς αν θέλετε, αλλά είμαι σίγουρος ότι το ίδιο αποτέλεσμα θα βρείτε, άρα αυτή είναι πρώτη παράμετρος που σας παρακαλώ να αλλάξετε στη χθεσινή μου κατάθεση, δεν πρέπει να αφήνουμε ανακρίβειες.
Το νεοκλασικό κτίριο λοιπόν, του 1936, στην οδό Όθωνος στον αριθμό 57, έξω από το οποίο εξελίχθηκε το συμβάν, το κτίριο αυτό λειτουργεί πια ως καφετέρια, τύπου all day bar – restaurant, όπως σας είπα χθες, και έχει σημασία αυτή η λειτουργία του μαγαζιού, διότι στον προαύλιο χώρο υπάρχουν δύο διακριτές ομάδες από τραπεζοκαθίσματα, δεν είναι ίδια όλα τα τραπεζοκαθίσματα, η μία ομάδα είναι για αυτούς που θέλουν να πιούν καφέ, και η άλλη για αυτούς που θέλουν να καθίσουν για φαγητό, και εξηγούμαι γιατί είναι υψηλής σημασίας αυτή η διευκρίνιση, πρώτον διότι δεν την ανέφερα χθες στην κατάθεση μου, δεύτερον γιατί, ενώ τα τραπέζια είναι πανομοιότυπα μεταξύ των δύο ομάδων, οι καρέκλες είναι διαφορετικές, και αυτή είναι η δεύτερη βασική παράμετρος που θέλω να διευκρινίσω στην κατάθεση μου, θέλω να είμαι ακριβής, οι καρέκλες είναι διαφορετικές τελικά, το θυμήθηκα χθες το βράδυ, διευκρινίζω οι καρέκλες για τους πελάτες που πίνουν καφέ έχουν υφασμάτινα λουλουδάτα μαξιλάρια, ενώ για τους πελάτες που παραγγέλνουν φαγητό, έχουν δερμάτινα καφέ μαξιλάρια, κι αυτό μας φέρνει στην τρίτη παράμετρο που θέλω να καταθέσω επίσημα, δηλαδή ότι ο άντρας και η γυναίκα του συμβάντος, πρέπει λογικά να είχανε καθίσει στην καφετέρια για καφέ και όχι για φαγητό, το τονίζω αυτό, όχι για φαγητό, διότι είμαι σίγουρος πια, ότι η καρέκλα με την οποία χτύπησε αρχικά ο άνδρας τη γυναίκα, και την έριξε κάτω, που σήμανε και την εκκίνηση του υπό διερεύνηση περιστατικού, προερχόταν από την πρώτη ομάδα τραπεζοκαθισμάτων, αυτής με τα λουλουδάτα μαξιλάρια.
Να συνεχίσω λοιπόν; Ναι, θα είμαι σύντομος, σας ευχαριστώ. Σύμφωνα με την πρώτη μου κατάθεση, αν και το έφερα πολλές φορές στο μυαλό χθες βράδυ, είχα κάποιες αμφιβολίες καταλαβαίνετε, και δεν θα ήθελα να σας πω κάτι που δεν ισχύει, δεν μου αρέσουν οι ανακρίβειες, αλλά σήμερα μπορώ να το επιβεβαιώσω με ασφάλεια, ότι το τατουάζ στο μπράτσο του πλανόδιου μουσικού με τα μακριά γκριζοκαστανά μαλλιά σε αλογοουρά, που καθόταν σε ένα πράσινο πτυσσόμενο σκαμπό και έπαιζε μουσική, παλιά ροκ κομμάτια, νομίζω έπαιξε και το Hell’s Bells των AC/DC, αλλά δεν είμαι σίγουρος, οπότε σας παρακαλώ παραλείψτε το αυτό από την επίσημη κατάθεση, μακριά από μένα οι ανακρίβειες, έλεγα λοιπόν για το τατουάζ του πλανόδιου μουσικού, ο οποίος καθόταν στο πεζοδρόμιο, περίπου τρία μέτρα απόσταση από την άκρη αριστερά παρέα στο προαύλιο της καφετέριας, ίσως τρία μέτρα και είκοσι εκατοστά απόσταση, σε αυτό συγχωρείστε με, δεν μπορώ να είμαι βέβαιος, διότι δεν είχα μεζούρα ή κάτι ανάλογο πάνω μου, αλλά και να είχα δεν νομίζω να προλάβαινα να μετρήσω με ακρίβεια την απόσταση, λόγω της ταχύτητας των σκηνών του συμβάντος, το τατουάζ του πλανόδιου μουσικού λοιπόν, την κιθάρα του οποίου άρπαξε ο άντρας, με αχαρακτήριστη αγένεια θέλω να επισημάνω, την κιθάρα με την οποία χτύπησε τελικά τη γυναίκα στον αυχένα, αφού την είχε χτυπήσει με την καρέκλα από την ομάδα των τραπεζοκαθισμάτων του καφέ με τα λουλουδάτα μαξιλάρια, το έχουμε διευκρινίσει ήδη αυτό έτσι; το πρώτο χτύπημα ήταν, λοιπόν, με την καρέκλα που έκανε τη γυναίκα να συρθεί μέχρι τα πόδια του μουσικού προσπαθώντας να ξεφύγει, και σε εκείνο ακριβώς το σημείο να δεχτεί το χτύπημα στον αυχένα με την κιθάρα από τον άντρα, μια απόσταση γύρω στα τρία μέτρα και είκοσι εκατοστά, έφθασε, λοιπόν, η γυναίκα σούρνοντας στα πόδια του πλανόδιου μουσικού, το τατουάζ του οποίου στο μπράτσο, είμαι σε απόλυτα βέβαιη και ασφαλή θέση να δηλώσω, πέρα από κάθε αμφιβολία, όπως δήλωσα και στη χθεσινή μου κατάθεση, άρα δεν αποτελεί την τέταρτη επίσημη παράμετρο προς διευκρίνηση, απλώς ένα στοιχείο προς επιβεβαίωση, το τατουάζ στο μπράτσο, λοιπόν, ήταν όντως μια τίγρης, και όχι κάποιο άλλο αιλουροειδές, ένα πούμα ή μια λεοπάρδαλη, όπως μου προέκυψε η αμφιβολία, χθες το βράδυ που ξανασκεφτόμουν το περιστατικό. Το τατουάζ ήταν όντως τίγρης, άρα δεν υπήρξα ανακριβής σε αυτό το καίριο σημείο, ευτυχώς.
Συνεχίζω λοιπόν. Σας ευχαριστώ. Η τέταρτη παράμετρος όμως, που θέλω να αναθεωρήσω επίσημα στη χθεσινή μου κατάθεση, δεν αποτελεί ακριβώς αναθεώρηση, περισσότερο μάλλον ολοκληρώνει την παράθεση κρίσιμων περιγραφικών στοιχείων, για να είμαι ακριβής, έχει να κάνει με την μάρκα από τις γόβες της κυρίας, που έτυχε να περνάει μπροστά από τον προαύλιο χώρο της καφετέριας, το χώρο με τις δύο διακριτές ομάδες τραπεζοκαθισμάτων, όπως προείπα, την ομάδα που είναι για καφέ με τα υφασμάτινα λουλουδάτα μαξιλάρια στις καρέκλες, και αυτή που είναι για φαγητό με τα δερμάτινα καφέ μαξιλάρια στις καρέκλες, έλεγα ότι έτυχε να περνάει η κυρία τις στιγμές που εξελισσόταν το συμβάν, δίπλα στον πλανόδιο μουσικό με τα μακριά γκριζοκαστανά μαλλιά σε αλογοουρά, που έπαιζε παλιά ροκ κομμάτια, κι όπως σας παρακάλεσα, να μην περιλάβετε στην επίσημη κατάθεση μου το αν έπαιξε και το Hell’s Bells των AC/DC, διότι δεν είμαι σίγουρος και δεν μου αρέσουν οι ανακρίβειες, πέρναγε η κυρία λοιπόν, ακριβώς δίπλα από το περιστατικό που εξετάζετε, κατά την οποία ο άντρας χτύπησε τη γυναίκα με την κιθάρα στον αυχένα, αφού την είχε χτυπήσει με την καρέκλα με το υφασμάτινο λουλουδάτο μαξιλάρι, και η γυναίκα σύρθηκε έπειτα μέχρι τα πόδια του πλανόδιου μουσικού, ο οποίος δεν είχε πια την κιθάρα του ως λογικό, αφού την είχε αρπάξει αγενέστατα ο άντρας για να καταφέρει το δεύτερο χτύπημα, που είχε ως αποτέλεσμα να πεταχτούν αίματα από το στόμα της γυναίκας, να σκορπιστούν τριγύρω, να λερώσουν το πεζοδρόμιο αλλά και, πολύ κρίσιμο στοιχείο θεωρώ, να λερώσουν και τις γόβες της κυρίας.
Η μάρκα από αυτές τις γόβες λοιπόν, ήταν Gucci, οφείλω να το διευκρινίσω αυτό σήμερα, διότι χθες το μεσημέρι στην πρώτη μου κατάθεση, ανέφερα μόνο το σχέδιο που είδα στην αγκράφα, που έμοιαζε με ένα καγκελωτό οκτώ, χωρίς να γνωρίζω την ακριβή μάρκα, μιας και δεν έχω εποπτική εικόνα της γυναικείας μόδας παπουτσιών, για το λόγο αυτό όμως, ζήτησα χθες βράδυ τη βοήθεια από μια φίλη μου, της περιέγραψα το σχέδιο της αγκράφας, κατέχει ευρείες γνώσεις στη γυναικεία μόδα, η οποία μάλιστα μου ανέφερε ότι μόλις αγόρασε ένα ζευγάρι Gucci γόβες, συνεπώς εξέλαβα την συμβολή της ως ιδιαίτερα αξιόπιστη, οπότε σήμερα είμαι σε απόλυτα βέβαιη και ασφαλή θέση, πέρα από κάθε αμφιβολία, να το δηλώσω επίσημα ως την τέταρτη διευκρίνιση παραμέτρου.
Μας μένουν άλλες δύο, έτσι δεν είναι; Ναι, ναι, συντομεύω, μην κάνετε έτσι, είναι κρίσιμα στοιχεία, συνεχίζω λοιπόν, να μην χάσω τον συλλογισμό μου και προβώ σε ανακρίβειες.
Τις βρισιές που ξεστόμισε αμέσως μετά η κυρία, ένα δευτερόλεπτο αφού λερώθηκαν οι ακριβές Gucci γόβες από τα αίματα, κόστιζαν πολλά λεφτά όπως έμαθα από τη φίλη που συμβουλεύτηκα, τις βρισιές που ξεστόμισε στη σχεδόν λιπόθυμη γυναίκα, η οποία εκλιπαρούσε για βοήθεια προσπαθώντας να αρθρώσει την σχετική λέξη, όχι με επιτυχία οφείλω να διευκρινίσω, αλλά αυτό δεν έχει μεγάλη σημασία στην εξέλιξη της ιστορίας νομίζω, μην το εκλάβετε σας παρακαλώ ως την πέμπτη διευκρίνηση της επίσημης κατάθεσης μου, το αν η γυναίκα μπόρεσε τελικά να προφέρει τη λέξη ‘βοήθεια’, δεν θα ήθελα να διακινδυνεύσω πιθανότητα ανακρίβειας, ας μείνουμε στα βασικά γεγονότα λοιπόν, ο άντρας ετοιμαζόταν, άλλωστε, ήδη για το επόμενο και τελειωτικό χτύπημα στη γυναίκα, αφού την είχε χτυπήσει πια με την λουλουδάτη καρέκλα του καφέ, και με την κιθάρα του μουσικού στον αυχένα, την οποία δεν είχε πια στην κατοχή του, θέλετε μήπως να μπω σε λεπτομέρειες; Μάλιστα, τις βρισιές που ξεστόμισε η κυρία λοιπόν, εξαιτίας της φθοράς στις Gucci γόβες της, θα μου επιτρέψετε και σήμερα, να επιμείνω να μην τις παραθέσω στην επίσημη κατάθεση μου, όπως επέμεινα και χθες, δεν επιθυμώ να τις αναφέρω, δεν ταιριάζουν σίγουρα στο ηθικό και αλτρουιστικό μου υπόβαθρο.
Να συνεχίσω λοιπόν; Ναι, λίγη υπομονή ακόμα, σας ευχαριστώ. Η πέμπτη παράμετρος που θα ήθελα να καταθέσω επίσημα ως διευκρίνηση, δεν είναι ουσιαστικά διευκρίνιση με την απόλυτη έννοια του όρου, δεν είναι ούτε αναθεώρηση, θα έλεγα είναι μια παράμετρος που έρχεται να προσθέσει ένα στοιχείο που αμέλησα να αναφέρω στη χθεσινή μου κατάθεση, ή μάλλον δεν αμέλησα για να είμαι ακριβής, διότι απλά δεν το θυμόμουν, αλλά χθες βράδυ που ξανασκεφτόμουν τις σκηνές του περιστατικού, το θυμήθηκα, και είμαι σε θέση να καταθέσω σήμερα αυτή την παραμετρική επεξήγηση, η οποία έχει να κάνει με τους δύο νεαρούς που βρίσκονταν στο διπλανό τραπέζι από μένα, κάθονταν και αυτοί όπως κι εγώ σε καρέκλα με καφέ δερμάτινο μαξιλάρι, μιας και είχανε καθίσει στο νεοκλασικό κτίριο της οδού Όθωνος 57 και κατασκευής το 1936, είχανε καθίσει λοιπόν για φαγητό, όπως κι εγώ, σας το εξήγησα και χθες, αν και δεν πεινούσα ιδιαίτερα εκείνη την ώρα, σκέφθηκα ότι θα ήταν καλό να φάω νωρίς, πριν βραδιάσει, διότι κάποιες φορές υποφέρω από δυσπεψία, και σίγουρα δεν ήταν και η ιδανικότερη των επιλογών το μοσχαρίσιο μπέργκερ που παρήγγειλα τελικά, με τυρί τσένταρ, κρεμμύδι, αβγό, τουρσί και πατάτες τηγανητές τύπου country, αλλά ομολογώ ότι ζήλεψα, αυτό είναι αλήθεια ότι το παρέλειψα χθες να το πω, ζήλεψα τους δύο νεαρούς ηλικίας γύρω στα είκοσι, δεν μπορώ να είμαι σίγουρος ότι αυτή ήταν η ηλικία τους, διότι δεν μιλήσαμε, ούτε είχα τη δυνατότητα να ελέγξω τις ταυτότητες τους μετά το συμβάν, μπορεί να με παρεξηγούσαν, συνεπώς, εάν δεν έχετε αντίρρηση, καταγράψτε σας παρακαλώ στην επίσημη κατάθεση μου, ότι η ηλικία τους ήταν είκοσι ετών ακριβώς, ακριβώς παρακαλώ, ο μάρτυρας με κάποιο έγκυρο τρόπο το γνώριζε, ο μάρτυρας όντας εγώ δηλαδή, κάντε σας παρακαλώ πολύ μόνο για αυτό το σημείο τα στραβά μάτια, δεν θα ήθελα η ηλικία των νεαρών να συνοδεύεται με υποψία ανακρίβειας, ζήλεψα λοιπόν τους νεαρούς που είχανε παραγγείλει το μοσχαρίσιο μπέργκερ, το οποίο καθυστέρησαν να φάνε μέχρι το τέλος, όπως κι εγώ δηλαδή, αλλά το τελειώσαμε μετά, διότι μας διέκοψε ο σαματάς που προκλήθηκε από το πρώτο χτύπημα του άντρα προς τη γυναίκα, με την καρέκλα με το υφασμάτινο λουλουδάτο μαξιλάρι, διότι όπως προείπα κάθονταν στα τραπεζοκαθίσματα του καφέ, το χτύπημα που έστειλε σούρνοντας τη γυναίκα στα πόδια του πλανόδιου μουσικού, που έπαιζε παλιά ροκ τραγούδια, μάλλον και το Hell’s Bells των AC/DC, που όμως δεν είναι επίσημο στοιχείο, ο μουσικός πάνω στο πράσινο πτυσσόμενο σκαμπό, με το τατουάζ της τίγρης στο μπράτσο, ο μουσικός που του άρπαξε βάναυσα ο άντρας την κιθάρα, για το δεύτερο χτύπημα στον αυχένα της γυναίκας, η οποία λέρωσε με αίματα το πεζοδρόμιο και τις ακριβές Gucci γόβες της κυρίας, η οποία άρχισε να βρίζει τη γυναίκα με βρισιές που δεν δύναμαι να αναφέρω, όπως επέμεινα λόγω ηθικών αναστολών, όμως ελπίζω να μην σας κουράζω με αυτά τα στοιχεία, απλά τα θεωρώ ιδιαιτέρως βασικά για την υπό διερεύνηση υπόθεση.
Θέλετε μήπως να μπω σε λεπτομέρειες; Θα βοηθούσε να αποφύγουμε τις ανακρίβειες. Εντάξει, μην φωνάζετε, λίγη υπομονή παρακαλώ, θα μείνω στα βασικά λοιπόν.
Το νέο κρίσιμο στοιχείο είναι ότι άκουσα τους δύο νεαρούς, είμαι σίγουρος δηλαδή για τα λεγόμενα τους, δεν το αμέλησα σκοπίμως στη χθεσινή μου κατάθεση, απλά το θυμήθηκα χθες βράδυ όπως προανέφερα, άκουσα τους νεαρούς να βάζουν στοίχημα για το αν θα σκοτώσει τελικά ο άντρας τη γυναίκα, και μάλιστα το στοίχημα έγινε πιο συγκεκριμένο, αμέσως αφού συνέβη το δεύτερο χτύπημα με την κιθάρα, την οποία άρπαξε ως χωριάτης αγροίκος, ο άντρας από τον πλανόδιο μουσικό και είχε ως αποτέλεσμα τη φθορά στις γόβες της περαστικής κυρίας που εκνευρίστηκε, και οι πιθανότητες που έθεσαν στο στοίχημα ήταν τρία προς ένα, το πρότεινε ο νεαρός που ήταν πιο κοντά στο τραπέζι μου, δεν έχω παραπάνω στοιχεία, δυστυχώς, για την εμφάνιση των νεαρών, ώστε να τα καταθέσω και επίσημα, απολογούμαι για αυτό, διότι την προσοχή μου είχαν τραβήξει περισσότερο τα μοσχαρίσια μπέργκερ που τρώγανε, ο πιο κοντινός νεαρός λοιπόν, ο οποίος δήλωσε ότι στοιχημάτιζε είκοσι ευρώ, ότι με την λήξη του συμβάντος η γυναίκα θα ήταν νεκρή, οπότε λογικά κέρδισε τελικά εξήντα ευρώ, εκ του αποτελέσματος δηλαδή, τώρα εάν όντως πλήρωσε τελικά το οφειλόμενο ποσό ο άλλος νεαρός, αυτό δεν το γνωρίζω, η τακτοποίηση του στοιχήματος θα έγινε μετά, δεν ήμουν παρών να το εξακριβώσω, συνεπώς δεν χρειάζεται να συμπεριλάβετε αυτή την απορία μου στην επίσημη κατάθεση, δεν θα ήθελα να υπάρχουν ανακρίβειες, κρατήστε σας παρακαλώ μόνο ως την πέμπτη επίσημη διευκρίνιση παραμέτρου, ότι δηλώνω όντας σε απόλυτα βέβαιη και ασφαλή θέση, οι δύο νεαροί που κάθονταν στο διπλανό τραπέζι, βάλανε στοίχημα τρία προς ένα, αυτό ήταν το ποσοστό, για την τότε πιθανή κατάληξη της γυναίκας, η οποία βέβαια σήμερα είναι σε όλους γνωστή, άρα το στοίχημα ολοκληρώθηκε.
Να συνεχίσω λοιπόν; Γιατί με κοιτάτε έτσι; Εγώ οφείλω να συνεχίσω, σας ευχαριστώ.
Το επόμενο στοιχείο που θα ήθελα να σας αναφέρω, παρακαλώ μην το θεωρήσετε ως την έκτη επίσημη διευκρινιστική παράμετρο, στην οικειοθελή σημερινή μου συμπληρωματική κατάθεση, αλλά ως μια επιβεβαίωση της κατηγορίας του περιστατικού, όπως το εντάξατε στην επίσημη έρευνα σας, θα καταλάβετε σε λίγο τι εννοώ, μου το δηλώσατε εσείς πρώτοι άλλωστε, εγώ απλά θυμήθηκα χθες βράδυ που ξανασκεφτόμουν το συμβάν, θυμήθηκα δυο φράσεις που ειπώθηκαν, η πρώτη από τη χτυπημένη γυναίκα προς τον άντρα, και η δεύτερη από έναν κύριο που ήταν κι αυτός πελάτης στο all day bar-restaurant της οδού Όθωνος στον αριθμό 57 κατασκευής του 1936, άκουσα τη δεύτερη φράση από πίσω μου, και απολογούμαι εκ νέου σε αυτό το σημείο, δυστυχώς δεν έχω παραπάνω στοιχεία για τον κύριο αυτόν, διότι καθόταν σε κάποιο τραπέζι πίσω μου και δεν πρόλαβα να δω ποιος είναι, το μόνο που μπορώ να δηλώσω με σιγουριά όμως, είναι ότι ο κύριος είχε έρθει στο μαγαζί για φαγητό και όχι για καφέ, μιας και η φράση ακούστηκε από τα τραπεζοκαθίσματα με τα καφέ δερμάτινα μαξιλάρια.
Οι φράσεις λοιπόν, που επιβεβαιώνουν την κατηγορία ταξινόμησης του περιστατικού στην έρευνα σας, μιας και αποδεικνύουν την σχέση μεταξύ του άντρα και της γυναίκας που αλληλοεπίδρασαν, την σχέση που συνάγεται τελικά σαφώς ότι ήταν συζυγική, τα εμπλεκόμενα άτομα ήταν σαφώς αντρόγυνο, μου το αναφέρατε και εσείς βέβαια χθες, και είχατε δίκιο τελικά ότι ήταν περιστατικό ‘ενδοοικογενειακής βίας’ ή ‘συζυγοκτονία’ ή ‘γυναικοκτονία’, αυτές δεν είναι οι επίσημες ορολογίες; εσείς επιλέγετε, για μένα δεν είναι αυτό το σημαντικό, το σημαντικό είναι ότι με αυτές τις δύο φράσεις που άκουσα, έρχομαι εγώ και πιστοποιώ το γεγονός, με την πρώτη φράση που είπε η σύζυγος προς τον σύζυγο, κατά τη διάρκεια του σύρσιμου της προς τα πόδια του πλανόδιου μουσικού, και αμέσως πριν δεχτεί το χτύπημα με την κιθάρα, η φράση που ήταν ‘μη, σε παρακαλώ, σκέψου τα παιδιά μας’, ενώ η δεύτερη φράση από τον κύριο, για τον οποίο δεν μπορώ να δεσμευθώ με επίσημα στοιχεία, ακούστηκε αμέσως μετά το τρίτο και τελειωτικό χτύπημα του συζύγου προς την σύζυγο, και η φράση ήταν ‘ε, κάτι θα είπε και τον τάραξε’, και είμαι απόλυτα βέβαιος ότι ειπώθηκε αμέσως μετά το μπήξιμο του σπασμένου μπουκαλιού στην καρωτίδα της χτυπημένης και ξαπλωμένης γυναίκας, το μισό μπουκάλι το οποίο κράταγε ο σύζυγος, που μόλις το είχε σπάσει στο τραπέζι που κάθονταν οι δυο τους, δηλαδή στην πλευρά του μαγαζιού για τους πελάτες που πήγανε μόνο καφέ και όχι για φαγητό, στάθηκα όμως τελικά τυχερός και πρόλαβα να δω την ετικέτα του μπουκαλιού πριν σπάσει, και πριν αξιοποιηθεί για το τρίτο και τελευταίο χτύπημα στην σύζυγο, το θυμήθηκα καθαρά χθες βράδυ που ξανασκεφτόμουν το περιστατικό, η ετικέτα λοιπόν που αποκάλυπτε ότι το μπουκάλι ήταν από κρασί λευκό μοσχοφίλερο και όχι από κρασί λευκό σαββατιανό, όπως κατέθεσα χθες, συνεπώς αυτή είναι η έκτη και τελευταία παράμετρος που ήθελα να διευκρινίσω, τη θεωρώ πολύ βασική και σας παρακαλώ να την συμπεριλάβετε επίσημα στην σημερινή μου οικειοθελή κατάθεση, ώστε να μην υπάρχουν ανακρίβειες για το περιεχόμενο του μπουκαλιού, πριν σπάσει και προσγειωθεί στο λαιμό αυτής της γυναίκας φυσικά.
Μήπως θα βοηθήσει την έρευνα σας περισσότερο αν μπω σε λεπτομέρειες; Δεν κατανοώ την ακρότητα της αντίδρασης σας, γιατί φωνάζετε έτσι; Δεκτόν, ολοκληρώνω σύντομα και συνεχίζω με τα βασικά λοιπόν. Σας ευχαριστώ.
Όση ώρα σας παραθέτω τις κρίσιμες διευκρινήσεις για τις παραμέτρους, κρίσιμες ελπίζω για την επίσημη έρευνα του περιστατικού, το οποίο συγκαταλέγεται στην κατηγορία της ‘ενδοοικογενειακής βίας’ ή συζυγοκτονίας’ ή ‘γυναικοκτονίας’, εσείς επιλέγετε άλλωστε, αλλά συνέβαλα και εγώ στο να πιστοποιηθεί, έτσι δεν είναι; με τις δύο φράσεις που κατέθεσα πρωτύτερα, την πρώτη που προήλθε από τη χτυπημένη σύζυγο λίγο πριν πεθάνει, και τη δεύτερη που προήλθε από τον άγνωστο κύριο από πίσω μου, που είχε έρθει κι αυτός για φαγητό, όλη αυτή την ώρα λοιπόν, μια σκέψη στροβιλίζεται στο πίσω μέρος του μυαλού μου, αναφέρω το πίσω μέρος χάριν της γνωστής έκφρασης, δεν μπορώ να ξέρω αν αυτό είναι το σωστό σημείο του μυαλού, δεν έχω δυστυχώς ειδικές γνώσεις ανατομίας του ανθρώπινου εγκεφάλου, αυτή η σκέψη λοιπόν με ταλαιπωρεί όλη αυτή την ώρα, με υποχρεώνει να παραδεχτώ ότι δεν ήμουν απόλυτα ειλικρινής απέναντι σας, και το χειρότερο δεν ήμουν απόλυτα ακριβής, και δεν θα μπορούσα να αντέξω ούτε μία ανακρίβεια στην σημερινή οικειοθελή κατάθεση μου, για τις έξι επίσημες διευκρινήσεις σε παραμέτρους, το νεοκλασικό κτίριο της οδού Όθωνος στον αριθμό 57 που ήταν κατασκευής του 1936 και όχι του 1932, οι καρέκλες για τους πελάτες που πίνουν καφέ είχανε υφασμάτινα λουλουδάτα μαξιλάρια και όχι δερμάτινα καφέ μαξιλάρια, το αντρόγυνο του συμβάντος είχε καθίσει στην καφετέρια για καφέ και όχι για φαγητό, η μάρκα από τις γόβες της κυρίας που λερώθηκαν από τα αίματα της συζύγου ήταν Gucci, το στοίχημα των δύο νεαρών δίπλα μου για την κατάληξη του συμβάντος ήταν τρία προς ένα, το σπασμένο μπουκάλι που κατέληξε στην καρωτίδα της συζύγου ήταν πρωτύτερα γεμάτο με λευκό κρασί μοσχοφίλερο και όχι λευκό κρασί σαββατιανό, όλες τις επίσημες διευκρινίσεις λοιπόν, ακόμα – ακόμα και τις προσθετικές ή αναθεωρητικές ή επιβεβαιωτικές παραμέτρους που κατέθεσα, για το τατουάζ στο μπράτσο του πλανόδιου μουσικού που ήταν όντως τίγρης, τη φράση που είπε η χτυπημένη σύζυγος, τη φράση από τον άγνωστο κύριο πίσω μου, το ότι το στοίχημα των νεαρών μπήκε αμέσως μετά το δεύτερο χτύπημα με την κιθάρα στη χτυπημένη σύζυγο, θέλω με βεβαιότητα και ασφάλεια να δηλώσω λοιπόν, ότι υπήρξα ανακριβής στην πληροφορία ότι όλα τα θυμήθηκα επειδή ξανασκέφτηκα τις σκηνές του περιστατικού χθες βράδυ, είναι μια μεγάλη ανακρίβεια που μου βαραίνει τόση ώρα την συνείδηση και οφείλω να σας την καταθέσω και επίσημα, διότι τη μάρκα από τις γόβες την έμαθα από τη φίλη μου, όχι επειδή της περιέγραψα το σχέδιο στην αγκράφα, αλλά επειδή της έδειξα το βίντεο, το τατουάζ του μουσικού το διέκρινα στο βίντεο, την ετικέτα του μπουκαλιού πριν σπάσει την ζούμαρα στο βίντεο, έτσι κιόλας γνωρίζω ότι το συμβάν ξεκίνησε στις έξι και δεκαοχτώ και όχι στις έξι και δεκαεννιά.
Αυτή λοιπόν είναι η μεγάλη ανακρίβεια που κλονίζει από χθες την υπόσταση μου, το γεγονός ότι δεν ανέσυρα τις διευκρινήσεις στις παραμέτρους από την μνήμη μου, αλλά, απλά ξαναείδα το βίντεο, διότι όντως υπάρχει βίντεο που καταγράφει όλες τις σκηνές του υπό έρευνα περιστατικού, που ταξινομείται στην κατηγορία της ‘ενδοοικογενειακής βίας’ ή συζυγοκτονίας’ ή ‘γυναικοκτονίας’, και είμαι σίγουρος ότι υπάρχει αυτό το βίντεο γιατί αυτός που το τράβηξε είμαι εγώ, και είναι απόλυτα ακριβές ότι το τράβηξα εγώ, διότι γνωρίζετε ήδη τη χροιά της φωνής μου, και μπορείτε πολύ εύκολα να το εξακριβώσετε, αφού όταν δείτε το βίντεο, θα με ακούσετε ξεκάθαρα στο τέλος να λέω ‘απαράδεκτη η εξέλιξη της κοινωνία μας’.
Ο Σωτήρης Παυλέας ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Τα τελευταία δύο χρόνια ασχολείται με τη δημιουργική γραφή, στην προσπάθεια να ξορκίσει την στυγνή καθημερινότητα. Κείμενα του έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικούς ιστότοπους και έχουν διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς.