Η Αρπαγή της Περσεφόνης
Μήπως δε γνώριζες ήδη
των θεών την απληστία
όταν σκίστηκε της γης η σάρκα
και φάνηκαν τα άρματα;
Ή μήπως δεν ήξερες
πως όταν η ώρα θα ‘ρθει
υπόκωφες θα γίνουν οι κραυγές σου
άχρωμο το βλέμμα
θρύψαλα τα χέρια σου
Ήξερες
Μα όταν ήρθε η ώρα
που ο Άδης θέλησε
δική του να σε κάνει
Και κραύγασες
Και ικέτευσες
Και πάλεψες
Κι όλα έγιναν όπως τα ‘ξερες
Αχ Περσεφόνη μου
Ησύχασε τώρα κοιμήσου
Ξέπλυνε στου Αχέροντα τις πηγές
τη θλίψη σου
Μονάχα σε παρακαλώ σπόρους ρόδι άλλους
μη φας
Γιατί μόνο η Άνοιξη
του έλειψε του Άδη
Να μην μπορώ να μπω
Άφησε τα κλειδιά
πίσω απ’ την πόρτα
Να μην μπορώ να μπω
Ξέχασέ την κλειδωμένη
Δυο φορές
Τρεις
Να μην μπορώ να μπω
Άσε με να φύγω
Γιατί δεν μπόρεσα να μπω
Ή μάλλον
Άφησε το φως στο χωλ
Μονάχα ανοιχτό
Να πλημμυρίζει από τη
Χαραμάδα
Να ξέρω ότι είσαι μέσα
Κι ότι δεν μπόρεσα να μπω
Κι άσε και το ραδιόφωνο ανοιχτό
Ν’ ακούω τη ζωή σου
Και να ξέρω ότι
Κι εκεί
Δεν μπόρεσα να μπω
Η Νεφέλη Μαρία Σακελλιάδου γεννήθηκε το 1996 και μεγάλωσε στη Λαμία. Σπουδάζει στο τμήμα Φυσικής του ΕΚΠΑ και κατοικεί στην Αθήνα. Ασχολείται με τη φωτογραφία και τη μουσική και διατηρεί από παιδί μία σχέση αγάπης με τα μαθηματικά, την αστρονομία και την ποίηση. Η κατάθλιψη με την οποία ήρθε αντιμέτωπη τα τελευταία χρόνια στάθηκε προσωρινά τροχοπέδη στην ενασχόλησή της με την ποίηση αλλά πλέον αποτελεί τον σπινθήρα τόσο για τον επαναπροσδιορισμό της ίδιας όσο και για την ανάκτηση μιας γνησιότερης σχέσης με την τέχνη.