Τα χρυσαφικά φορούν πάντα
Κάτι απ’ τους νοικοκυραίους τους:
Οξείδωση, λάμψη, φθορά και αξία
Για παράδειγμα
Οι θορυβώδεις χάντρες λύπης
Γειτονεύουν με διαβασμένες
Αποχαιρετιστήριες βέρες
Και ανοϊκές ταυτότητες.
Τα καυχησιάρικα δόντια
Μαρμαρωμένων γέλιων
Δαγκώνουν τα επτασφράγιστα
Αρχικά γράμματα των μενταγιόν.
Τα παγωμένα ρολόγια, πολεμούν
Να καρφωθούν σε μεθυσμένα
Μαρτυρικά, μπας και ξυπνήσει
Εκ νέου ο χρόνος.
Τα διασταλμένα μονόλιρα δαχτυλίδια
Αποκαθηλώνουν βαπτιστικούς
Πομπώδεις εσταυρωμένους.
Τα επιχρυσωμένα μανικετόκουμπα
Πιέζουν κρεμαστά σκουλαρίκια
Προς το καβάλο
Μόνο ένα κομματάκι παράταιρο ξύλο,
δίχως καμιά αξία,
ρεμβάζει
Τα υπόλοιπα τριγύρω πτώματα
Απολαμβάνοντας τη μοναξιά της τιμιότητας
Ο Γιάννης Διαμαντόγλου γεννήθηκε στην Αθήνα, μεγάλωσε στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη στον οποίο ζει ακόμα. Σπούδασε Χημεία στο ΕΚΠΑ και είναι κάτοχος Μεταπτυχιακών τίτλων στο Περιβάλλον και στην Εφαρμοσμένη Διαιτολογία και Διατροφή. Εργάζεται ως ιδιωτικός υπάλληλος. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή με τίτλο ‘’Τετράγωνοι Στοχασμοί’’ από τις εκδόσεις Θράκα και σύντομα θα κυκλοφορήσει το νέο του βιβλίο που πραγματεύεται θεματολογία πάνω στην διατροφή.