Δεν έχει ψίχουλα η βεράντα
Ένα περιστέρι ήρθε χθες και κούρνιασε στη βεράντα
Τρίχωμα γκρίζο
Ανεβοκατέβαζε το λαιμό του και γουργούριζε
Έψαχνε να βρει ψίχουλα
Δεν τρώω ψωμί, περιστεράκι
Δεν έχει ψίχουλα η βεράντα
Ζητώ συγγνώμη εγώ, η πολιτισμένη, στα σπουργίτια
και στα περιστέρια
Δεν έχει ψίχουλα η βεράντα
[Σελ.13]
Είναι πολύ νωρίς, καρδιά μου, για τη χαραυγή
Η πόλη κοιμάται
Νεκρική σιγή
Μόνο οι ήχοι ενός σκουπιδιάρικου τη διακόπτουν
Τα περιστέρια δεν πετούν
Οι κάμπιες κοιμούνται
Οι δροσοσταλίδες τρέμουν
Αγρυπνούν
Μια στάλα φως
Περιμένουν
Κι εγώ υπομένω τη στιγμή
Αναίτια πολεμώντας το παρόν
Αναίτια πολεμώντας το ζοφερό σκοτάδι που καλύπτει τα πάντα
Ζόφος σκοτεινός
Νύχτα ατελείωτη, απέραντη αλλά θνησιγενής
Δεν έχει άστρα
Μόνο φώτα ηλεκτρικά
Σταδιακά θα ροδίσει
Είναι πολύ νωρίς, καρδιά μου, για τη χαραυγή
[Σελ.26]
Γη
Όταν τα όνειρα διαδέχονται το ένα το άλλο,
Η μόνη σιγουριά είναι η γη
[Σελ.35]
Κωνσταντία Γέροντα - Ημερολόγιο πανδημίας - Άνεμος Εκδοτική, 2021