Ποίηση είναι μια ηλιόλουστη μέρα που σ’ αγαπούν,
η αυγουστιάτικη θάλασσα κάτω απ’ τον ήλιο,
το φεγγάρι που κοιτάς σιωπηλός μια νύχτα στο νησί,
εκείνος ο έρωτας που σ’ έκανε αθάνατο,
ο άλλος που ‘θελες απελπισμένα αλλά δεν έζησες ποτέ.
Η θέα του αθώου παιδιού που παίζει, θυμίζοντάς σου το παιδί που ήσουν,
τ’ ανθισμένα λουλούδια στο βαρύ καταχείμωνο που σε κάνουν να αντέχεις,
το χέρι της μάνας πάνω σου, τότε που ‘κλαιγες,
τ’ αδέσποτο σκυλί μόνο μες στη βροχή.
Ποίηση είναι ένας κόμπος στο λαιμό σου που δεν μαρτυράς,
οι μικρές και μεγάλες ματαιώσεις που σε συνθλίβουν,
τα αγωνιώδη γιατί μέσα στη νύχτα που δε λένε να πάψουν,
οι μικροί καθημερινοί θάνατοι
μαζί με τον πραγματικό που μια μέρα θα σ΄αρπάξει απ΄το χέρι.
Ποίηση είναι το φως που παλεύεις να βρεις στο σκοτάδι.
Η Ρένα Λασπίτη γεννήθηκε στην Αθήνα. Στην εφηβεία ξεκίνησε να γράφει παραμύθια και διάφορα κείμενα που άλλοτε τελείωναν και άλλοτε όχι. Διάβαζε Τομ Ρόμπνς, Μίχαελ Έντε, Πάτρικ Ζισκίντ, Νίκο Καζαντζάκη, Νίκο Καββαδία, Τσαρλς Μπουκόφσκι και οτιδήποτε άλλο έπεφτε στα χέρια της που έκανε τα μάτια της να γυαλίζουν. Σπούδασε Εμπορία και Διαφήμιση στο ΑΤΕΙ Αθηνών και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Bournemouth University στην Αγγλία. Εργάστηκε πέντε χρόνια στη διαφήμιση ως κειμενογράφος και μετά στο χώρο των Τραπεζών όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα. Τα τελευταία δύο χρόνια παρακολουθεί σεμινάρια δημιουργικής γραφής και έχει ξεκινήσει να γράφει διηγήματα. Πρόσφατα διήγημά της διακρίθηκε στο διεθνή λογοτεχνικό διαγωνισμό της Eyelands και εκδόθηκε σε συλλογικό τόμο από τις εκδόσεις παράξενες μέρες.