Ασπίδα
Άνοιξαν τα μάτια κι οι παλάμες
κι έσταξε η ζωή γαλήνη
κι ένα εγώ μαδημένο
από τα σουλάτσα και τις τρικλοποδίες
Κι ήρθαν έπειτα οι μέρες
που άδειασαν από άδειες ευχές
κι ανέτειναν μικρές ομπρέλες
σε γεμάτους ουρανούς
Κρυφτό
Κοιτώ τις αληθινές λευκές παιώνιες στην τραχιά κορδέλα
σφιχτοδεμένες, τακτικές
μες στα διάτρητα τελάρα
Ένας αλλόκοτος ολόλευκος κήπος πίσω,
η ανάμνηση μιας προσδοκίας
μιας φευγαλέα μόνιμης άνοιξης
Στον τοίχο δύο άτακτα χεράκια σταυρωτά κάτω από το μέτωπο
μετρούν ανυπόμονα
Πέντε σπασμένα τελάρα
Τέσσερις λευκές κορδέλες
Τρείς αληθινές παιώνιες
Δύο αγαπημένα χεράκια
Μία μόνιμη άνοιξη
Φτού ξελεφτερία!
Η Λαμπρινή Σταμάτη είναι γεννημένη στην Αθήνα το 1984. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών, είναι Παιδίατρος και διατηρεί ιδιωτικό ιατρείο. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά. Το 2020 κέρδισε το Γ΄ βραβείο στον πανελλήνιο διαγωνισμό ποίησης του περιοδικού “Κέφαλος”.