Τα δέντρα ακίνητα αχνίζουν τη νύχτα,
περιμένουν τις σκιές των αθώων
να σκαρφαλώσουν πάνω τους.
Στα κάτεργα ξεχάστηκαν
της καρδιάς τα σκιρτήματα
και οι πληγωμένες ανάσες.
Μια επανάληψη που πονά
κυβερνά τα στόματα,
τα μάτια που αγνόησαν
την παραζάλη της σάρκας.
Περίκλειστοι στο σιωπηλό βυθό
νοιώθουμε το κρύο φως
να διαπερνά το σώμα.
Οι κραυγές εξουθένωσαν τα κύματα.
Κοιτώντας ψηλά
ξεφλουδίζω τις στιγμές της μνήμης,
στην αθέατη πλευρά του φεγγαριού
ακουμπώ τα τραυματισμένα μου φτερά.
Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Έχει σπουδάσει στο Α.Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης Τμήμα Γεωπονίας. Επίσης έχει δίπλωμα Κ.Ε.Κ σε Θέματα Βιολογικής Γεωργίας καθώς και Επεξεργασίας Εικόνας και Photoshop. Από το 2000 δουλεύει σε Δημόσια Υπηρεσία. .Έχει ταξιδέψει πολύ σε Ευρώπη και Αμερική ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους ,επίσης ποιήματά του έχουν διαβαστεί σε ραδιοφωνικές εκπομπές και σε εικαστικά projects πάντα θα αγωνίζεται για μια κοινωνία που θα έχει για κέντρο της πραγματικά τον άνθρωπο.