Κοίτα, μαμά.
Έχω ωραία, μακρυά μαλλιά.
Κι έναν ήρωα ν΄αγαπώ.
Μαζί του σκαρώνω κάτι πονηρό.
Θα σού πω κάτι να χαρείς.
Κοίτα, μαμά.
Έγινα κάτι σημαντικό.
Έσπασα το Εγώ.
Έχω έναν ήρωα ν΄αγαπώ.
Τον λένε Εαυτό.
Δεν θα ξοδέψω όσα χαράμισες.
Τα κρατάω σαν φυλαχτό.
Τη νιότη σου κι εκείνον τον χρυσό σταυρό.
Όσα μου είπες προσπαθώ να καταφέρω.
Ν΄αγαπώ, να συγχωρώ,
τα χρωματιστά με τα άσπρα να μη μπερδεύω.
Κοίτα, μαμά.
Δεν θυμάμαι πώς μού τα πες.
Αγαπώ, συγχωρώ,
ροζ είναι όμως τα ρούχα που φορώ.
Η Ανθή Πάνου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη Γλωσσολογία. Το “Κοίτα, μαμά” βρίσκεται στην πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο “Χωρίς εκπνοή” από τις Εκδόσεις Οδός Πανός.