Σε βαθύ ύπνο
έρχεται
απρόσωπο
άυλο
ένα φάντασμα
ολόκληρο η ζωή σου·
το άρωμά του
εκεί
δεν έχει προλάβει να ταγγίσει
το αποδιώχνεις
έχεις πεθάνει
κι όμως
η μυρωδιά σού τρυπάει τ’ αυτιά
ξυπνάει μνήμες
σε πνίγει
δεν αντέχεις
λες
–Σ’ αγαπώ
ηχώ
-Μην ξυπνήσεις τότε
τα πνευμόνια σου καίνε
–Δεν μπορώ
οι καμένες τους άκρες
γυρίζουν προς τα μέσα
-Δεν θες
σφίγγουν τη καρδιά
–Δεν θέλω
παίρνει κι αυτή φωτιά
–Καληνύχτα
το στέρνο σου πια άδειο
έχει γείρει προς τα μέσα
κούφιο παρανάλωμα
σε ξυπνά η μυρωδιά του καμένου.
Κοιτάς το μαύρο νταβάνι με τ’ άσπρα αστέρια
μια ζωή
μέσα σε γάμους
γέννες
κηδείες
ψάχνουμε την αιώνια αγάπη
κι όταν αυτή
θυμάται
κι έρχεται
μέσα στη νύχτα
εμείς βλέπουμε πως είμαστε άνθρωποι
εφήμεροι
και ξυπνάμε.
Η Ρίνα Μπούγαλη, είναι πρωτοετής φοιτήτρια του τμήματος φιλολογίας της φιλοσοφικής σχολής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει βραβευτεί με το πρώτο βραβείο ποίησης για παιδιά δημοτικού το 2013 από την ΕΛΟΣΥΛ και ένα άρθρο μου έχει δημοσιευτεί από το ένθετο Τέχνες και Γράμματα την Καθημερινής.