Εκκωφαντικά Εξώκειλα
Σκόπευε να καταφέρει πολλά. Να ακούσει ιστορίες ανθρώπινες, και να τις μεταφέρει ατόφιες πλην ανάκατες, απρόσωπες, καθολικά πλεγμένες με δικές του ερασιτεχνικές κριτικές μουσικών κυκλοφοριών. Ήθελε να μεγαλώσει και να γίνει μπάρμαν.
Η ζωή ωστόσο έχει άλλα σχέδια, και αυτός, αυτός δυστυχώς το συνειδητοποίησε νωρίς.
Έκτοτε αγοράζει αδιάβροχα ημερολόγια και τα αφήνει να επιπλέουν στο χρόνο. Κάθε σούρουπο, αφού κλειδώσει βαρύθυμα στο υπόγειο τον Θεό, κάθεται ακίνητος στη ψάθινη καρέκλα της αυλής και καρφώνει το βλέμμα στον ορίζοντα. Κάθε βράδυ, μηδενός εξαιρουμένου, περιμένει να βγει αίμα από τα αυτιά του. Και ας μη βγαίνει ποτέ.
Όταν ξημερώνει, βγαίνει στο μπαλκόνι έτοιμος να αναμετρηθεί ήλιος προς ήλιο. Η ανατολή αργεί όμως όπως πάντοτε, και τον αναγκάζει να ανοίγει σε τσακισμένες σελίδες βιβλίων της προσευχόμενος η απουσία άμβωνα και κοινού να του επιτρέψει επιτέλους είσοδο στο άβατο της ψυχής της. Εις μάτην. Το μεσημέρι, στην προκαθορισμένη ώρα, κατεβαίνει και εξίσου βαρύθυμα ξεκλειδώνει. Τη θέση του Θεού έχουν πάρει δύο νεκρές μέλισσες. Τη θέση τη δική του την είχε πάρει ο Θεός, διαρκώς αδρανής.
Ώρες πολλές μετά, η Μ. τον βρίσκει μέσα σε μια αυτοσχέδια λιμνούλα αίματος, με τον σελιδο-δείκτη του σφηνωμένο σε μία ακόμα συλλογή δοκιμίων του Δημήτρη Τζίκη, εκδόσεις Φιλοδοξία.
Επιτέλους, σκέφτηκε, να και ένας ήλιος που μπορώ να κοιτώ.
Και εκείνος, μέσα στον ύπνο του, χαμογέλασε.
Απουσιολόγιο
Ο Ιάσονας και ο Λεωνίδας. Η Εύα, η Νεφέλη και η Μάρω. Ο Δήμος , ο Αντώνης, ο Χρηστάκης. Ο Νίκος και ο Νικόλας. Ο Λάρυ. Η Άννα..Οι Γιώργηδες, ο Ίωνας, και ο νεότερος όλων, ο Θανάσης!
Η Ευγενία και η Ειρήνη.
####
Μετά, μετά ένα παραισθησιογόνο, ψευδεπίγραφο on air και μια ντουζίνα εαυτοί-εκθέματα. Διαδραστικό μουσείο χωρίς αντίτιμο μα μήτε και εξόδους. Και σε κάθε στροφή, γαμώτο, εγώ να χάνω και από έναν. Στην αρχή ήταν ο Λόγος. Έπειτα η Μαίρη, ο Θάνος, ο Λουκιανός. Μερικές χιλιάδες ακόμα. Μα το απουσιολόγιο και εγώ δε θα σωθούμε ποτέ. Ας είναι.
Ο Γιώργος Καφετζής γεννήθηκε και μεγάλωσε επιεικώς. Αρνούμενος πεισματικά εις εαυτόν να αγγαρεύει λέξεις για τις απαραίτητες συστάσεις, συνήθως εκθέτει το περιορισμένο του βίου του με εκτενή αναφορά στις ραδιοφωνικές του εκπομπές και τις νευροεπιστήμες.