Έτσι περνούν οι μέρες μου…
Πιάνω το Ύψιλον και το κάνω σφεντόνα.
Στέκομαι στο παράθυρο και
σημαδεύω με λύσσα τα πουλιά που ταξιδεύουν.
Μα όσα κι αν ρίξω έρχονται άλλα…
Όταν βαρεθώ παίρνω σκοινί, το δένω απ’ το να κλαρί στο άλλο και κάνω το Ύψιλον αιώρα.
Σέρνω δίπλα το Πι, πατάω και ξαπλώνω.
Μα είμαι ακόμα χολωμένος με των πουλιών τη δεινότητα και ησυχία δε βρίσκω!
Θα βγω να περπατήσω το Όμικρον.
Πως δεν το σκέφτηκα!
Για αρχή κυκλώνω το τετράγωνο.
Μετά ξεμακραίνω έξω από τα όρια του Δήμου μου. Περπατάω ακόμα…
Μα το Όμικρον είναι κύκλος και καταλήγω μπροστά στην αιώρα.
(…ηλίθιε!)
“Στο διάολο και σεις!” κλωτσάω γάτες και γράμματα.
Είναι τέτοια η σύγχυση μου που περνούν μέρες μέχρι να ξεθυμάνω!
Ανασαίνω μόνο…μόνο αυτό.
Κάποια στιγμή σηκώνομαι. Νικημένος απ’ τη ζωή.
Ίσως κι απ’ τη λιακάδα.
Πηγαίνω στον τοίχο και
στερεώνω το Ήτα.
Δύσκολη η έλξη χωρίς σκαλιά μα ανεβαίνω.
Ανοίγω το παράθυρο, βολεύομαι στο δοκάρι του και χαζεύω τους φίλους μου… τα πουλιά.
Η Ελίνα Αφεντάκη με καταβολές από την Τήνο γεννήθηκε στην Αθήνα.Το 1988 κυκλοφόρησε η νουβέλα της ” Σιγά , η θεία Λένα κοιμάται” από τις εκδόσεις Τσουκάτου.Γράφοντας στίχους έχει συνεργαστεί με την Τάνια Τσανακλίδου, Άκη Περδίκη, Σπύρο Σούκη.Το ” Παγοθραυστικό” είναι η πρώτη ποιητική της συλλογή.