Ε, και Χριστούγεννα. Που όλα έχουν χάσει, ξέρεις, την γεύση τους, πως λένε; Το νόημά τους, που κρυβόταν στην γέμιση μιας γαλοπούλας που πίσω της είχε και κάμποσα μπουκάλια κρασί, δηλαδή βάδιζε η γαλοπούλα προς το σπίτι και πίσω της ερχόταν τα κρασιά, αυτό το συμβιβασμένο νόημα, το να μην χρειαστεί να μάθεις να μαγειρεύεις, μόνον να ξέρεις να παίρνεις εκείνο το ύφος του ειδήμονα, το απαθές σαν σπυράκι σε μάγουλο έφηβου, και να πιέζεις και μετά να στριφογυρνάς το ανοιχτήρι (εκείνη την σιχαμερή, μεταλλική, γουρουνίσια ουρά) μέσα στην κυλινδρική, νεκρή επιδερμίδα κείνου του δέντρου κι ύστερα να τον αφαιρείς, τον φελλό εννοώ, χωρίς ασφαλώς (περιμένουν όλοι να το κάνεις αυτό) να τον μυρίσεις, Δεν χρειάζεται! τους πετάς κατάμουτρα με την άρνησή σου αυτή, Από κει που ψωνίζω τα πατάκια έχουν το όνομα του μαγαζιού και είναι καλά καλά καθαρισμένα. Ε, και φέτος Χριστούγεννα χωρίς να χρειάζεται να περπατήσεις πίσω από την γαλοπούλα, μόνο τηλέφωνο να πάρεις, να φέρουν τρεις μερίδες και μετά, απλό σαν κλανιά (μοναχική), να θυμηθείς να βάλεις τα απομεινάρια στο ψυγείο γιατί θα σε ρωτήσει γύρω στις τρεις που ακούς να σέρνει τις παντόφλες (παντούφλες έχει πιο πολύ πλάκα, κάπου το είδα γραμμένο και γέλαγα) και μετά το καζανάκι να μην το τραβάει, μια και καλή το πρωί, και κείνο το σκούντημα στον ώμο, Ε! και μετά η ερώτηση, που εσύ θα πεις Ναι και θα τραβηχτείς δώθε την ώρα που θα ξαναξαπλώνει γιατί το στρώμα θα γουβώσει (και στο σύμπαν συμβαίνει αυτό, στις εσχατιές συνήθως) και θα σε στείλει πάνω της, πάνω σε αυτές τις πουλερικές σάρκες της (ίσως και πουλένιες, δεν είμαι σίγουρος) και εσύ δε θες, όχι, την αποστρέφεσαι σαν παγωμένο μεταλλικό στύλο καταχείμωνο, που να μην έχεις πούθε να κρατηθείς και κρατιέσαι πάνω του και παγώνεις ολόκληρος, εκείνο το ηλεκτρικό κρύο που διαχέεται μέσα σου σε δευτερόλεπτα. Ε, και φέτος Χριστούγεννα χωρίς νόημα.
Τι κρίμα.
Τουλάχιστον έχουμε ο ένας τον άλλον, αναγκάστηκες να πεις.
Τι κρίμα. Διπλό: Τι κρίμα κρίμα. Αντί για αποσιωπητικά.
***
Ο Νίκος Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1963. Ζει και εργάζεται στην Ελλάδα. Το 2019 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Ο Μωβ σκίουρος» το πρώτο του βιβλίο με τίτλο, «Κάτι το Τραγικόν». Έχει συμμετάσχει στο συλλογικό έργο, «Χάρτινα ποδήλατα (Εκδόσεις των συναδέλφων). Συμμετέχει επίσης, με ένα διήγημα, σε συλλογικό έργο των εκδόσεων «Ο Μωβ Σκίουρος».