[Επιστρέφοντας]
«Δώσε μας, έξω από τον ύπνο, τη γαλήνη»
Γιώργος Σεφέρης, Μυθιστόρημα
Θα γυρίσουμε κάποτε στον τόπο μας
Εκεί που οι ελιές ασημίζουν όλο το μήκος
των μονοπατιών μέχρι τη θάλασσα
Εκεί που ο ήλιος δροσίζει το μεσημεριανό φως του
στα γελαστά νερά
Θα ξαναβρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο
με τα παλιά ξύλινα παράθυρα όλων των χρωμάτων
διαβάζοντας πάνω τους ξανά τις φωνές της νιότης
έστω και σαν μακρινό αντίλαλο
Μπαίνοντας στο παλιό σπίτι
θα ξεδιπλώσουμε τη σύντομη ιστορία μας στους νεκρούς
που περιμένουν εκεί υπομονετικά
Είναι ψέμα ότι έφυγαν γι’ αλλού
γύρω από όλα τα πράγματα απλώνεται η αύρα τους
και η οικειότητα που νοιώθουμε
με ό τι άγγιζαν μπροστά στα μάτια μας
Η αίσθηση ότι ανήκουμε κάπου θα αναβιώσει
καθώς και η γαλήνη που είναι ίσως
το τελευταίο ζητούμενο
Η γαλήνη των αισθήσεων
[Πορτραίτο]
Ερωτεύτηκα σ ‘ εσένα
το μικρό κίτρινο πουλί μέσα σου
που αποκόπηκε απ’ το σμήνος
κι έμεινε χωρίς προορισμό
να κοιτάει ανήμπορο τη θάλασσα
Ακίνητο σχεδόν στην ακρογιαλιά
να ξεγελάει τη μοναξιά του
με τους περαστικούς
και τους βαρκάρηδες
και για να τη ξεπεράσει
να καμώνεται πως πετάει
κουνώντας όμως τόσο άτσαλα τα φτερά του
που κροτάλιζαν σαν άδεια κελύφη γύρω του
στήνοντας έτσι ανεπίγνωστα
μια ελεγεία
για τον χαμένο προορισμό του
Η Ζωή Καραπατάκη κατάγεται από το Πλωμάρι της Λέσβου . Τελείωσε εκεί τις γυμνασιακές της σπουδές και μετά φοίτησε στην Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Εργάστηκε σαν φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση. Έχει εκδώσει μια ποιητική συλλογή το 2018 στις Νησίδες με τον τίτλο ‘Ο παίκτης και το παίγνιο”. Ποιήματά της εκτός της συλλογής αυτής βρίσκονται κυρίως σε ιστοσελίδες και κάποια σε κάποια έντυπα περιοδικά.