[•••]
τίποτα από αυτά που μου έλεγες, δεν θα συμβεί…
Τα άρβυλα διψούν για κεφάλια…
δεν ξέρουν από δρόμους.
Μονάχα από αίμα.
Όχι, μη μου μιλάς για το ταξίδι…
μες το καλούπι η θάλασσα δεν μπαίνει.
Μήτε για το σωστό, δεν κλείνουν τα παράθυρα τραβώντας την κουρτίνα…
Κρυώνω.
Μια ζωή στην αναμονή για την φωτιά…
Αύριο… Αύριο…
Κάθε μέρα όλο και πιο λίγοι…
Κάθε μέρα κι άλλη βιτρίνα…
Πουλήθηκε.
Τελείωσε.
Πάμε στο επόμενο…
Και οι κούκλες ακίνητες, να περιμένουν
να τους φορεθεί το επόμενο ” κουστούμι”…
Καλές.
Σιωπηλές.
Το αιώνιο σφάλμα.
Ναι, γελάω… με βλέπεις?
Κόκκινα κουβάρια οι ψυχές…
Χτυπάμε στους τοίχους…
Λαβύρινθος..
Κανείς δεν σκύβει για το νήμα …
Κανείς.
Η Μαρία Κλάψα γεννήθηκε στην Λαμία και ζει μόνιμα στην Λάρισα, ως πένα κρατά το Black Pen Red Ink. Σε ηλικία έντεκα ετών ερωτεύτηκε τον γραπτό λόγο και στάθηκε μαζί του μέχρι σήμερα, αποτυπώνοντας με το δικό της τρόπο τις αλήθειες της.
“Πάμε και ερχόμαστε, μέσα σε αυτό, Ζούμε κάθε στιγμή, Έτσι είναι ο λόγος, λόγος παρουσίας, απουσίας, λόγος ζωής. Τέχνη που γεννιέται μαζί μας και απλώνεται.”