Σε κάποιον ηλιοφώτιστο αρχαιολογικό χώρο σε συνάντησα.
Αινιγματικό και ολάνθιστο εκείνο το αυγουστιάτικο δειλινό.
Κλήθηκα να αναμετρηθώ με κάλλος διττό,
της αττικής γης
και το δικό σου.
Το μέρος έλουζε μαγεία αρχέγονη
και τα παιχνιδίσματα του ήλιου εμφυσούσαν πάνω σου έρωτα.
Αναδυομένη από τον βράχο,
με φόρεμα που ενέδιδε στα καπρίτσια του ανέμου,
με πλησίασε η αινιγματική θεά.
Κάθισε πλάι μου και βάλθηκε να με ορμηνεύσει.
« Τόσα χρόνια γύρευες σε μέρη άδηλα. Τώρα που η Τύχη σε έφερε
εδώ, μην αποτινάξεις το δώρο της. Δέξου το. Κι εγώ, αρωγός στα βήματά σου».
Μα την ύβρη μου, δεν την πίστεψα.
Βαριά σκέψη καταπονεί το θυμικό μου.
Οι ρίζες σου ιωνικές,
η αίγλη σου αυτή είναι.
Εγώ, φιλοξενούμενη του Ξένιου,
διαβάτισσα προσωρινή.
Τώρα καταλαβαίνω τον Πυγμαλίωνα που αγάπησε το άγαλμα.
Μα εκείνος, τυχερός κληρώθηκε στις βουλές των θεών.
Η Αφροδίτη δεν θα δώσει πνοή στη δική μου πεθυμιά.
Θεόφραστα θαύματα,
άπαξ γενόμενα.
Με μίασμα θνητής θα πορεύομαι
και πάντα θα αποζητώ το αέναο κάλεσμά σου.
Εκεί,
στα χαλάσματα του ονείρου μου.
Εκεί,
στο κλέος της αθηναϊκής σου πολιτείας.
H Τερψιθέα-Ευαγγελία Μακρή, γεννήθηκε το 1998. Κατάγεται από τη Χρυσούπολη Καβάλας. Σπούδασε στην Κομοτηνή Ελληνική Φιλολογία και αγαπά την ποίηση.