Όταν ο πρωταγωνιστής της ιστορίας ξύπνησε μια Κυριακή στις επτά, είδε στο πάρκο μπροστά από τη μονοκατοικία του μια οξειδωμένη πυραμίδα ύψους είκοσι περίπου μέτρων. Το θέαμα του προξένησε ιδιαίτερη εντύπωση. Πήγε να παρατηρήσει το παράξενο αντικείμενο από κοντά, υποθέτοντας ότι πρόκειται για μοντέρνο γλυπτό. Πλησιάζοντας, διαπίστωσε ότι μέσα από την πυραμίδα ακουγόταν ένας διαλείπων βόμβος, ο οποίος παρέπεμπε σε ηλεκτρονική συσκευή. Πάγωσε. Κάλεσε αμέσως το πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα. Τον παρέπεμψαν στην οικεία υποδιεύθυνση της κεντρικής υπηρεσίας. Σε λίγη ώρα, ολόκληρη η περιοχή είχε εκκενωθεί. Οι ειδικοί κατέληξαν ότι δεν συνέτρεχε κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια και αποχώρησαν. Οι περίοικοι επανήλθαν. Ο πρωταγωνιστής εξέθεσε την ανησυχία του σε ορισμένους από αυτούς. Εκείνοι όμως δεν φάνηκε να ενοχλούνται, ούτε από το μέγεθος της πυραμίδας, ούτε από τον διαλείποντα βόμβο. Θεωρώντας ότι και τα δύο αυτά στοιχεία αποτελούσαν αναπόσπαστο μέρος της σύγχρονης ζωής, επέστρεψαν στη γαλήνη των μονοκατοικιών τους, σαν να μη συνέβαινε τίποτε.
Την επόμενη μέρα, ο πρωταγωνιστής αποφάσισε να συνεχίσει τις ενέργειές του, έστω και μόνος, επικοινωνώντας με τη διεύθυνση καθαριότητας και πρασίνου του δήμου. Ο προϊστάμενος της υπηρεσίας τού είπε ότι δεν είχε καμία σχετική ενημέρωση επί του θέματος και του συνέστησε να καλέσει τη διεύθυνση πολιτισμού, καθώς υπήρχε περίπτωση η επίμαχη πυραμίδα να είχε τοποθετηθεί στο πλαίσιο εορτασμού της επικείμενης επετείου εννιακοσίων ετών από την ίδρυση της πόλης. Κι εκεί όμως δήλωσαν παντελή άγνοια, προτείνοντας στον πρωταγωνιστή να αποτανθεί στη διεύθυνση πολεοδομίας, προκειμένου να εξεταστεί το ενδεχόμενο η πυραμίδα να χαρακτηριστεί «κατασκευή τύπου βήτα». Σε μια τέτοια περίπτωση, η απομάκρυνσή της θα προχωρούσε ταχύτατα. Στην πολεοδομία επικαλέστηκαν μια διάταξη νόμου, σύμφωνα με την οποία η «αναφορά εκ μέρους περιοίκου διαλείποντος βόμβου από το εσωτερικό οξειδωμένης πυραμίδας», περίπτωση που εν προκειμένω συνέτρεχε, «αποκλείει την εμπλοκή της αρμόδιας πολεοδομικής αρχής». Δήλωσαν πάντως ότι κατανοούσαν την ανησυχία του πρωταγωνιστή, ευχόμενοι η προσπάθειά του να έχει την επιθυμητή έκβαση.
Σε λίγες ώρες ο πρωταγωνιστής μετέβη σε ένα κατάστημα ορειβατικών ειδών και προμηθεύτηκε το πιο ανθεκτικό σχοινί που υπήρχε διαθέσιμο. Τα ξημερώματα, αξιοποιώντας τεχνικές που είχε διδαχθεί κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας, πέρασε μια θηλιά στην κορυφή της πυραμίδας. Σκαρφάλωσε χωρίς να τον αντιληφθεί κανείς. Στάθηκε για λίγο. Έκλεισε τα μάτια. Συνέχισε όπως το είχε σχεδιάσει.
Το πτώμα του πρωταγωνιστή προκάλεσε πανικό. Η είδηση μεταδόθηκε από όλα τα μεγάλα κανάλια και έγινε αντικείμενο ευρύτατου σχολιασμού στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Στο κέντρο της ανατολικής πλευράς της οξειδωμένης πυραμίδας ο δήμος τοποθέτησε σύντομα προτομή του μεταστάντος, υπογραμμίζοντας το μεγαλείο της θυσίας του, ως πηγή έμπνευσης απέναντι στον αόρατο εχθρό της κοινότητας.
Ο διαλείπων βόμβος δεν έχει σταματήσει.
Ο Απόστολος Μαϊκίδης γεννήθηκε το 1972 στη Θεσσαλονίκη, όπου ζει και εργάζεται.