ΑΝΘΟΣ
[Το θεώρημα της περιέργειας]
Δεν μου κρατάς το χέρι
Που μετέωρο απλώνω
Κι είναι αμέτρητη η απόσταση
Κι είναι η νύχτα σιωπηλή
Οδοιπορώντας στους συλλογισμούς
Των μονολεκτικών εφηβικών σου στίχων
Αφαιρώ ένα-ένα
Σαν κρεμμυδιού τα που πουκάμισα
Που δεν πρόκειται να ξαναφορέσω
Γυμνή στον ήλιο ανοίγω κοχύλια
Τα ξαναπετώ στη θάλασσα σαρκάζοντας
Που αδυνατούν να επιζήσουν
Σκέψεις αδέσποτες
Που δεν μπορείς να μαζέψεις
Έμαθες το θεώρημα της περιέργειας; Ρωτάς
Μα δεν μπορώ να το αποδείξω
Ψάχνω στο βάθος της τσάντας μου
Την απόδειξη του duty free
Τότε που φαντάστηκα
Τον εαυτό μου γραβάτα
Να τυλίγεται γύρω από το λαιμό σου…
[Σελ.18]
ΣΠΟΡΟΣ
[Αντί]
ΡΙΟ-ΑΝΤΙΡΙΟ
ΠΑΡΟΣ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΣ
ΚΥΘΗΡΑ –ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΑ
Πάντα ένα αντί να σκανδαλίζει
Ένα αντί ο επόμενος προορισμός
Ένας καθρέφτης και το αντι-πρόσωπο
Μιλάς και αντι-μιλάει
Ανάμεσα μια διαδρομή
Οι πειρατές σού στήνουνε καρτέρι
Εκεί τα λάθη και η αλλαγή πλεύσης
Και μεσοπέλαγα Σειρήνες
Να σου τραγουδούν
Ερωτικά τις τύψεις
Μη λες τα καιρικά φαινόμενα Εμπόδια
Δεν είναι φταίχτες, Αιτίες είναι
Στο πήγαινε έλα της ζωής
Αν φτάσεις στο λιμάνι του αντί
Θα δεις με καθαρό πια μάτι, ότι
Καινούργιο αντί φαντάζει η αφετηρία
Ζητάς αντίδωρο να λυτρωθείς
Να μεταλάβεις τα άχραντα
Αντι-Ιθάκη δεν υπάρχει
Όσο κι αν ψάξεις
“μεθυσμένο καράβι” θα σχίζεις το κύμα
Λουσμένος αξημέρωτα δειλινά
Κι αν τέτοια διαδρομή τολμήσεις
Τότε θα καταλάβεις
Εσύ Χριστός εσύ και αντί-χριστος
[Σελ.32]
ΑΠΟΞΗΡΑΝΣΗ
[Ποίηση]
Την ανοχύρωτη στέρησή μου
Εγκαταλείπω στον ώμο σου
Βρες τρόπο να τη γεφυρώσεις
Χωρίς να σχεδιάζεις θυσία
Να μιλάς και να σιωπώ
Να σιωπάς και να ακούω
Τα λόγια γράφονται
Μετά την Αποκάλυψη
Άσε με να γείρω στον ώμο σου
Το άπιαστο όνειρο να βρει στέγη
Η ματιά μου κέρσορας να καρφώσεις λέξεις
Στις άπειρες σελίδες σου «ποίηση»
Άσε με να γείρω στον ώμο σου
[Σελ.47]
ΑΦΕΨΗΜΑ
[Μια φωλιά για τα πουλιά]
Χιονιάς χτυπάει την πόρτα μας
Ο νάνος υδράργυρος υποχωρεί στα έγκατα
Εκεί που είναι κρυμμένες οι γιορτινές μας μέρες
Το έλατο έριχνε τα φύλλα του βελόνες
Και στολισμένο το κρατούσε μέχρι τη γιορτή σου
Πόσες βελόνες λόγχες έχουν μαζευτεί από τότε
Ο κορμός ξερός
Κάθε φαλακρό κλωνάρι πλυμένο κι όλα μαζί
Σε λευκό σύννεφο σεντόνι
Χώρεσαν σε ένα κουτάκι μνήμης τόσο δα
Συσκευασία δώρου της μιας ζωής στην άλλη
Μια φωλιά για τα πουλιά!
[Σελ.64]
Μαλβίνα Ιωσηφίδου – Πασιφλόρα - Εκδόσεις Βακχικόν, 2020