Σε φαντάζομαι
σε φωτογραφία γλυκιά
νοσταλγική,
σαν απ’ τα παιδικά μας χρόνια
με πλαίσια λευκά,
σαν Polaroid, που ‘πιασε καλά το κρυφά εξασθενημένο κίτρινο.
Άνοιξη, μέσα Μαΐου,
ο μίσχος και το στήθος σου να ανοίγουν
και τον τόπο
και τους ανθρώπους γύρω σου
ν’ ανθίζουν.
{Να σε μυρίζω θέλω!}
Σε φαντάζομαι
σε μια φωτογραφία
να μυρίζει καλαμπόκι ψητό,
να φοράς
το φλοράλ σου φόρεμα
και χαριτωμένα
να παίρνεις
μια πόζα,
λες και τη στιγμή εκείνη
πάτησες το pause
σε ερασιτεχνική χορογραφία της στιγμής,
μπροστά ακριβώς
απ’ το μηχάνημα
με το μαλλί της γριάς.
{Τα μαλλιά σου μυρίζω και νιώθω λες και μου φέρε σοκολάτες ο παππούς.}
Στη φωτογραφία
θέλω και μπαλόνια
όλων των χρωμάτων
και φούσκες
από σαπούνι
και νερό,
μικρές,
μεσαίες
και μεγάλες,
να περνάνε μπρος σου
και την κατάλληλη στιγμή
κάποιος να πατήσει
το κλικ.
Αφού αυτό συμβεί,
και πια πάντα θα μπορώ να σε κρατώ,
μια απ’ τις φούσκες,
θέλω σχεδόν στο μάτι σου
να σκάσει κι αυτό να τσούξει,
ελάχιστα μην με παρεξηγείς,
και τότε να βάλεις τα γέλια,
να ξεκαρδιστείς, όπως μονάχα
εσύ ξέρεις.
Τότε θα έρθω
να σε φιλήσω κοιτώντας σε
και ο πλανόδιος λουκουματζής
θα χαμογελάει στα κρυφά
Ο Χρήστος Ωραιόπουλος γεννήθηκε το 1998. Έχει γράψει τη συλλογή διηγημάτων Λάβετε Φάγετε, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή.