Να σφίγγεις το χέρι του άλλου
μια Κυριακή απόγευμα,
να ανασαίνεις της έξαψης την τρικυμία.
Ότι αγγίζω ματώνει
ρουφάω το αίμα απ’ τις χαρακιές,
έτσι ποτίζω τα στεγνά μου χείλια.
Τι κι αν παραμονεύει ο θάνατος
εμείς ανταλλάσσουμε ματιές,
μεθάμε με της θάλασσας το κύμα.
Με χιλιόμετρα φαντασίας
προσπαθώ να συρθώ,
να κρατηθώ,
μέσα στο καχεκτικό αύριο.
Μια άφεση αμαρτιών
που διογκώνει το χάος.
Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Έχει σπουδάσει στο Α.Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης Τμήμα Γεωπονίας. Επίσης έχει δίπλωμα Κ.Ε.Κ σε Θέματα Βιολογικής Γεωργίας καθώς και Επεξεργασίας Εικόνας και Photoshop. Από το 2000 δουλεύει σε Δημόσια Υπηρεσία. Έχει ταξιδέψει πολύ σε Ευρώπη και Αμερική. Γραπτά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλούς λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους. Πάντα θα προσπαθεί και θα αγωνίζεται για μια κοινωνία με κέντρο πραγματικά τον άνθρωπο.