Θαλάσσιο Τοπίο Οφθαλμών
Όταν είμαστε όμορφοι, όλα είναι όμορφα, είναι η Πλάση που μας πλάθει όμορφη, όλα είναι αιθρία και ανοιχτότητα, όλα, λέει Εκείνος, είναι όπως τα λες, λέει σ᾽ Εκείνη, ναι, όπως το είπες και το λες, Όλα είναι η ανοιχτή στιγμή των λουλουδιών, όλα είναι ανοιχτήρια για τις μπίρες, τιρμπουσόν για τα κρασιά, και τα λοιπά, ναι, κτλ, λέει σκαμπρόζικα Εκείνος, ανακαλύπτοντας και πάλι το μυστικό της εφηβείας, το τρικ και το τέχνασμα να είσαι αληθινά pop και αβάσταχτα ελαφρύς, αλλά και ελαφρός, κι ας διανύεις διαδρομές με mint πυραυλοκίνητο αμάξι, δίπλα στις ασημόφαιες ελιές, πλάι στα ζωντανά, έμψυχα και εύψυχα ερείπια που λένε ακόμη αλήθειες, καθώς Εκείνη μιλάει και λέει, Θάλασσα, θάλαττα, θαλάσσιο θαύμα, μέσα στην Αιώνια Ροή, την στιγμή της ιδέας, το δευτερόλεπτο της δημιουργίας, υγρό πυρ, υδαρές σύμπαν, υδραϊκό νερό, νερό, νερό, καθώς Εκείνος ακούει τη μελωδία της ευτυχίας, και αφήνεται στην ευτυχία της μελωδίας, και ανασαίνει με τις λέξεις Εκείνης, και κάθε λέξη Εκείνης, κάθε γλυκιά, γλυπτή, γαμιστερή λεξούλα, βρίσκει εκ νέου και ξανά και πάλι το αρχέγονο ακριβές νόημά της, την ατόφια σημασία της, πες μου λέξεις, Σου λέω λέξεις, Αγάπη, Γάμπα, Λάμπα, Έρως, Φιλί, Κούτελο, Αυτί, Βερίκοκο, Ρούμι, Μέσασου, Πάνωσου, Λαιμός, Ψωμί, Συνάψεις, Γλάροι, Κλουβί, Γεράκι, Ελευθερία, Σαγαπώ, Συντάραξη, Συντάραξη, Συντάραξη, κι ύστερα πάλι Εκείνη λέει σ᾽ Εκείνον, Η Ομορφιά να είναι, και είναι, ήδη είναι, ανέφελη, ασκίαστη, άμωμη, κι Εκείνος λέει, Η Άμωμος Σύλληψις των Breton και Eluard, κι Εκείνη λέει, Και κάνεις ζαβολιές και με διακόπτεις, κι Εκείνος λέει, Ζούμε διαρκώς και διηνεκώς στο Night-Club των Συνειρμών, κι Εκείνη λέει, Διάγουμε το Ιδανικό μας δίχως την αιδώ των ανθρώπων, κι Εκείνος, τρελός από έρωτα, όπως στο ποίημα του Σαραντάρη, αγγίζει περιπαθώς το Σημείο G Εκείνης, κι Εκείνη σανιδώνει το γκάζι και φωνάζει Grafenburg! Grafenburg! Grafenburg!, κι Εκείνος της λέει, Πάλι προτρέχεις, Kid, κι Εκείνη ψιθυρίζει, Ορθάνοιχτοι Υδατοδιαλυτοί Ρέοντες Φωτοφασματικοί Οφθαλμοί Ομφαλοί Ομφάλη Δίχως Όρια Άνευ Ορίων Άνευ Όρων Μόνο Περιγεγραμμένοι του Έρωτός μας, κι Εκείνος νιώθει και πάλι πόσο έχουν απομακρυνθεί από την μικρή περιοχή και από τα γκολπόστ και από την Έννοια Μονότερμα και από τη Θέση Μπακότερμα και από τις πραγματικότητες Χαρτονόμισμα & Κέρμα και είναι μονάχα διάφανο δέρμα ό,τι τους συνέχει και τους περιβάλλει και είναι μονάχα ένοικοι στο Θαλάσσιο Τοπίο, αιώνιοι ένοικοι εκεί όπου τα πάντα στραφταλίζουν και λάμπουν, και είναι απροϋπόθετο, είναι δικαίωμά τους αναφαίρετο να πάλλονται με τις λέξεις, να σπαρταράνε με τις λεξούλες, να λιγοθυμούν με τις λεξίτσες, να τελειώνουν με τις τελίτσες, να κάνουνε απανωτές τρελίτσες, κώδικες να επινοούν και κρυπτογραφήματα, και να γίνονται, μες στο πυραυλοκίνητο Rrose (αλόχα, Marcel! αλόχα Duchamp!) δαιμόνιοι αρχιτέκτονες του μπούνκερ που στεγάζει και κρύπτει τα Ιερά τους και τα Όσιά τους, του ανήμερου ίμερου τα ανακραυγάσματα, τα βουρκωμένα από την ηδονή βραχνά βλέμματά τους, τα λιγωμένα τους χαμόγελα που κολάζουν κι άγγελο, τον αφαλό Εκείνης, τον αφαλό Εκείνου, την μυστική επίσκεψη στην Συμβολαιογράφο, το Mad Love του Glenn Brown, τη φιάλη της Moët, τον δίσκο του Lanegan, το βιβλίο του Cohen, το Μωρό της Ρόζμαρι, όλα εκεί, στο Σεντούκι με τα Τιμαλφή, στην Κρύπτη, στο Μπούνκερ, παντοτινά για πάντα κι αιωνίως, καθόσον From Her to Eternity, καθόσον ο Έρως είναι Εμπράγματο Δίκαιο, καθόσον μ᾽ ένα Ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!! , και μ᾽ ένα Ειειειειειειειειειειειειειει!!!! απογειώνεται η ζωή, κτλ.
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Ερωτευμένη Κυψέλη, 24.06.2020
Ο Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης (Απρίλιος 1960) είναι συγγραφέας και σιτυασιονιστής.