Μια λεβεντιά έχουν στο πρόσωπο
τώρα πια οι κλέφτες ποδηλάτων
που κάμουν σάλτο
στα στερεμένα σιντριβάνια
των πόλεων
Και τα παιδιά χτυπούν
πλήκτρα μουσκεμένα από
δάκρυα που προορίζονταν
να στάξουν
στην πτώση της αλάνας
Είναι σα ζέστη Αυγούστου
τούτη η αδράνεια
που βομβίζει πάνω από
ό,τι περιττό
Μα το περιττό είναι πιο πολύ από ποτέ
ξεχειλίζει από σκέψεις
που δεν ακονίστηκαν,
μια πρώτη σπορά
που δε θα καρποφορήσει
γιατί ο ήλιος κρύφτηκε πίσω από εκράν
και λαμαρίνες
γιατί επίσταται άλογα ο άνθρωπος
θρηνώντας κάθε τόσο
τον άδικο χαμό του μέτρου