[Αρχή επί τέλους]
Όμορφος πόνος
με ανδριώνει
ανέμελα περιφέρομαι
στο καβούκι του εαυτού.
Η αποκλιμάκωση
γυμνώνει την αλήθεια
φέρει λόγο
μεστό, αξιοπρεπή
η απόσταση
γεννά οπτική
τρέφει αδιάσειστη
συνειδητοποίηση.
Η ζωή είναι ωραία, και
οι στίχοι μου περιττοί.
[Αυλαία]
Το έργο μου πλήρες
μηδενικό το χρέος
στο βωμό του έρωτα.
Είπα όσα ένιωσα
ένιωσα όσα είπα.
Τώρα εδώ
αντίκρυ σου
έπαρση ερωτική
συνωμοτικό χαμόγελο
υποκλίνομαι σε σένα
υποκλίνομαι σε ‘μας
η αυλαία μου πέφτει
χειροκρότημα
η σιωπή μας.
Μοναδική θεατής μου
εσύ, η μόνη Ειρήνη
και όπως μας σκεπάζει
το σεντόνι του τέλους
κάπως σαν
μια στιγμή ανύποπτη
να σου κλείνει το μάτι.
[Ωδή καραντίνας]
θα ‘ρθει η ώρα
που θα με ψάχνεις
ξανά να ‘ρθω
σε ‘να δωμάτιο
να σε κλείσω για μέρες
να λες
για βιβλία που θα διαβάσεις
για ταινίες που θα δεις
για χάδια που θα δώσεις
στο άτακτο γατί σου
θα ‘ρθει η ώρα
που θα με ψάχνεις
ξανά να ‘ρθω
να σας βάλω
σε δυο παγκάκια αντίκρυ
μονιασμένους, μα αγαπημένους
ένα βροχερό βράδυ του Μάρτη
με το κρασί σας σε πλαστικά ποτήρια
μα από το πιο ακριβό μπουκάλι
εκείνου του μακρινού
φοβισμένου κόσμου.
Θα ‘ρθει η ώρα.
Μεγάλη ιστορία το πως πήρε αυτό το όνομα. Ο ειδωλολάτρης γεννήθηκε προς το τέλος του προηγούμενου αιώνα. Τα ποιήματά του σαν τα τσιγάρα – τα μισά δεν τα ‘θελε καν, μα τα ‘γράψε. Κατεξοχήν ιντερνετικός ποιητής, το tumblr λέει πως τον διαβάζουν 3000+ ψυχές.